IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 14.03.2010

Przeżywamy czwartą niedzielę Wielkiego Postu. Przypowieść o miłosierdziu Boga - którą za chwilę w liturgii słowa usłyszymy - niesie nadzieję, ale równocześnie w połowie Wielkiego Postu wzywa do konkretnych działań z naszej strony. Pomocne
Święty Paweł usilnie wzywa: „Pojednajcie się z Bogiem" (2 Kor 5,20). To wezwanie jakże pasuje do naszych Rekolekcji, które dziś rozpoczynamy. Skorzystajmy z tego czasu łaski prze udział w rekolekcjach i powrót do do miłującego Ojca przez sakrament pokuty i pojednania.

III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 07.03.2010
WPROWADZENIE
Żyjemy w świecie, w którym prawo do szczęścia umiejscowione jest na szczycie hierarchii wartości człowieka. Niekiedy człowiek pragnie to szczęście zrealizować za wszelką cenę w myśl zasady: „cel uświęca środki". W takiej sytuacji wołanie Jezusa o nawrócenie, które jest nie tylko unikaniem jednego konkretnego grzechu, ale aktem odnoszącym się do całego na¬szego życia, staje się szczególnie dramatyczne. Nawrócenie to przede wszystkim zmiana mentalności, uporządkowanie hierarchii wartości, której zachwianie jest skutkiem grzechu.
Prośmy Jezusa Chrystusa podczas tej Eucharystii o zrozumienie, czym jest grzech i jego skutki. Prośmy także o siły potrzebne do przezwyciężania naszych słabości i podnoszenia się z codziennych upadków.

II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 28.02.2010
WPROWADZENIE
Postawa słuchania słowa Bożego jest konieczna podczas każdej Mszy Świętej. Chrystus w Eucharystii staje się dla nas obecny zarówno pod postaciami chleba i wina, jak i w słyszanym podczas liturgii słowa Piśmie Świętym. Głos z obłoku, o jakim dziś usłyszymy w Ewangelii, przynagla nas do bezwarunkowego posłuszeństwa Jezusowi Chrystusowi.
Całkowite posłuszeństwo wymaganiom, jakie stawia przed nami Syn Boży, nie jest jednak sprawą łatwą. Codziennie bowiem potykamy się o naszą słabość i ułomność, doświadczając bezowocności i grzeszności naszych czynów. Na początku tej Mszy Świętej, aby w niej godnie uczestniczyć, przeprośmy za wszystkie nieposłuszeństwa prawom Jezusowym, jakich dopuściliśmy się w minionym okresie.

I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 21.02.2010
WPROWADZENIE
W Środę Popielcową nasze głowy zostały posypane popiołem. W ten sposób rozpoczął się czas pokuty, nawrócenia, modlitwy, postu i jałmużny. To wszystko po to, byśmy pamiętali, że Wielki Post musi być inny od naszej codzienności.
Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas do duchowego wejścia na pustynię, miejsce, gdzie dokonuje się wewnętrzna wali Ciągle w swoim życiu doświadczamy pokus, aby w codziennych sprawach i wyborach nie liczyć się z Bożą wolą. Wsłuchajmy się zatem uważnie - podczas liturgii słowa - w stanowczy głos Jezusa, który odpowiada na pokusy szatana.

VI NIEDZIELA ROKU - 14.02.2010
WPROWADZENIE
Św. Paweł przypomina nam dziś o tym, że nasza ufność Bogu nie dotyczy wyłącznie doczesności.
O wiele ważniejszym jest pokładać ufność w zmartwychwstaniu Chrystusa i wierzyć, że śmierć nie jest końcem, zaś sens naszej codzienności wykracza poza tu i teraz.

Piąta NIEDZIELA ROKU - 07.02.2010
WPROWADZENIE

Powołanie Szymona to wydarzenie niezwykłe, głęboko zapada w serce. W tym momencie narodziła się jego wiara w Jezusa, pragnienie chodzenia z Nim.
Miał świadomość, że go to przerasta, lecz zaufał. Niech ufność Jezusowi dodaje nam odwagi w wybieraniu dróg Bożych.

Czwarta NIEDZIELA ROKU - 31.01.2010
WPROWADZENIE
Jeremiasz był odrzuconym prorokiem. Współcześni nie chcieli słuchać słów, które Bóg wkładał w jego usta.
Rodacy Jezusa omal nie strącili Go ze skały. Jakiego wyboru my dokonamy dzisiaj? Przyjmijmy słowa miłości od Boga, który nas wybrał byśmy byli Jego dziećmi.

DRUGA NIEDZIELA ROKU - 17.01.2010
WPROWADZENIE
W Koœciele w Polsce obchodzimy już XIII Dzień Judaizmu, dzień refleksji nad starotestamentalnymi korzeniami naszej wiary, dzień modlitwy za nasze braterskie relacje z Żydami — ludem pierwszego Przymierza, z którego według ciała pochodzi Jezus Chrystus i Jego Matka Maryja, a także pierwsza wspólnota uczniów Chrystusa.
Dzisiaj — zgodnie z tegorocznym hasłem Dnia Judaizmu — tym, który nas razem jednoczy jest Abraham, ojciec Ludu Wybranego i ojciec naszej wiary, o którym œwięty Paweł mówi: „zrozumiejcie zatem, że ci, którzy polegajš na wierze, ci sš synami Abrahama. (...) I dlatego tylko ci, którzy polegajš na wierze, majš uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze" (Ga 3,7-9).

Od 11 stycznia trwa wizyta duszpasterska zwana "kolędą" w Karsku i Żukowie. Niech ona będzie okazją do wspólnej modlitwy, wzajemnego poznania się, zbliżenia i rozmowy o problemach nie tylko konkretnej rodziny, ale także o sprawach naszej parafialnej wspólnoty. Kapłan przynosi w nasz dom Boże błogosławieństwo.

ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO - 10.01.2010
Wprowadzenie do Mszy świętej
Wraz z całym Koœciołem przeżywamy dzisiaj œwięto Chrztu Pańskiego. Wspominajšc chrzest Jezusa w rzece Jordan, uœwiadamiamy sobie, że nasze życie z Chrystusem rozpoczęło się wraz z przyjęciem przez nas sakramentu chrztu œwiętego.
Niech udział w tej Najœwiętszej Ofierze będzie dla nas okazjš do dziękczynienia za dar włšczenia nas w Chrystusa i do Koœcioła. Proœmy także, abyœmy wiernie trwali przy Chrystusie i we wspólnocie dzieci Bożych - w Koœciele.
Przeproœmy teraz Boga za nasze grzechy, zwłaszcza za to, że niekiedy sprzeniewierzyliœmy się przyrzeczeniom chrzcielnym, abyœmy mogli godnie uczestniczyć w tej Mszy Œwiętej.

II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM, 3.01.2010
Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
Przeżywamy dziœ pierwszš niedzielę w nowym 2010 roku. W tym dniu gromadzimy się w naszej œwištyni, by podczas Eucharystii spotkać się z Chrystusem. Jak On stał się ciałem i zamieszkał między nami, tak i my przychodzimy do Niego, by na progu tego roku na nowo zaprosić Go do naszego życia.
Otwórzmy się więc na słuchanie słowa Bożego i przygotujmy nasze serca na przyjęcie Jezusa w Komunii Œwiętej.
Aby godnie przeżyć tę Mszę Œwiętš, uznajmy przed BoŹgiem, że jesteœmy grzeszni, i proœmy Go o miłosierdzie dla nas.

ŒWIĘTO NAJŒWIĘTSZEJ RODZINY, 27.12.2009
Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
W radosnym czasie Bożego Narodzenia obchodzimy dziœ w liturgii œwięto Najœwiętszej Rodziny. To w Niej Dziecię Jezus „rosło i nabierało mocy, napełniajšc się mšdroœciš, a łaska Boża spoczywała na Nim" (Łk 2,40).
Wpatrujšc się w ten wzór Œwiętej Rodziny, pragniemy w czasie tej Eucharystii modlić się za rodziny w naszej parafii, w ojczyŸnie, na œwiecie. Proœmy, by z radoœciš przyjmowały każde ludzkie życie; by stawały się œrodowiskiem wszech-stronnego rozwoju człowieka; by otwierały się na dar życia Bożego i stawały się Bogiem silne.
Za to, że nie zawsze otwieramy swe serca na Bożš łaskę, że nie współpracujemy z niš, przeproœmy teraz, byœmy mogli godnie uczestniczyć w tej Najœwiętszej Ofierze.

UROCZYSTOŚĆ BOŻEGO NARODZENIA, 25 grudnia 2009 r.
Wprowadzenie do liturgii
„Dziś narodził się nam Zbawiciel”. Ta Dobra Nowina przynosi radość ludziom wszystkich czasów. Dodaje otuchy i wlewa nadzieję w serca, dziś, kiedy tak wielu ludzi jest pogršżonych w zwštpieniu i lęku o przyszłoœć. A my, ufajšcy Bogu, pełni wiary i radoœci œwiętujmy ten szczególny czas Bożego Nawiedzenia. Niech œwięta dla wszystkich Drogich Parafian i Goœci będš pełne Bożego błogosławieństwa i miłoœci, którš przynosi Boży Syn w nasze rodziny i serce każdego z nas. Niech Boża radoœć i miłoœć przedłuża się na kolejne dni naszego œwiętowania i na całš, nieraz trudnš codziennoœć.

IV NIEDZIELA ADWENTU, 20 grudnia 2009 r.
Wprowadzenie do liturgii
Płonšca na adwentowym wieńcu czwarta œwieca œwiadczy, że przeżywamy dziœ ostatniš już niedzielę Adwentu - czasu oczekiwania na radosne przeżywanie œwišt Bożego Narodzenia, podczas których będziemy w liturgiczny sposób obchodzić pamištkę wcielenia Słowa Bożego. Przyjœcie na œwiat Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, uœwiadamia nam podstawowš prawŹdę naszej wiary, że Bóg nie jest „Bogiem zaœwiatów", Bogiem, który nie interesuje się stworzonš przez siebie ludzkoœciš, lecz jest Bogiem cišgle obecnym poœród ludzi i bliskim każdemu człowiekowi.

III NIEDZIELA ADWENTU, 13 grudnia 2009 r.
Wprowadzenie do liturgii
Przeżywając trzecią niedzielę Adwentu, otwórzmy się na obecność Boga, który jest Miłością i zawsze pragnie szczęścia każdego z nas. Z miłości do nas Bóg Ojciec posłał swego Syna, który pozostał wśród nas w Eucharystii. Otwórzmy więc nasze serca na przychodzšcego do nas Jezusa, abysmy umocnieni Jego miłoscią podejmowali dobre uczynki wobec naszych bliźnich
i zmierzali do osiągnięcia prawdziwego szczęścia.
Pan jest blisko. (Flp 4,5). Niech te słowa Świętego Pawła, które usłyszymy w drugim czytaniu, napełniają nas prawdziwš radością i wyzwolą jeszcze większe pragnienie spotkania się z naszym Panem i Zbawcą.

II NIEDZIELA ADWENTU, 6 grudnia 2009 r.
Wprowadzenie do liturgii
Dzisiaj, w drugš niedzielę Adwentu, usłyszymy wezwanie do przygotowania naszych serc na spotkanie z przyŹchodzšcym do nas Zbawicielem. Œwięty Jan Chrzciciel nawoŹłuje: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie œcieżki dla Niego" (Łk 3,4). Œwięty Paweł zaœ prosi, abyœmy „byli czyœci i bez zaŹrzutu na dzień Chrystusa" (Flp 1,10). Niech te słowa przenikajš dziœ nasze serca, byœmy mogli przeżyć prawdziwš radoœć podczas spotkania z Bogiem, który jest Miłoœciš.
Druga niedziela Adwentu obchodzona jest w Polsce jako Dzień Modlitw za Koœciół na Wschodzie. Niech więc naszemu przygotowywaniu się na spotkanie z Panem i Zbawicielem towarzyszy także modlitwa za naszych bliŸnich, którzy tak jak my pragnš napełnić swoje serca radoœciš spotkania z Jezusem. Do tych modlitw dołšczmy nasz trud nawrócenia i ofiarujmy go w intencjach Koœcioła na Wschodzie, by mógł rozwijać się w wolnoœci i głosić Dobrš Nowinę o zbawieniu.

I NIEDZIELA ADWENTU, 29 listopada 2009 r.
Wprowadzenie do liturgii
BšdŸmy œwiadkami Bożej miłoœci
W pierwszš niedzielę Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny i duszpasterski. Jeszcze raz chcemy przeżyć wszystkie tajemnice naszej wiary i z Jezusem Chrystusem czynić siebie lepszymi ludŸmi. Wraz z całym Koœciołem w Polsce ten nowy rok pragniemy przeżywać w myœl hasła: „BšdŸmy œwiadkami Miłoœci”. Mamy być œwiadkami Miłoœci przez duże „M”, to znaczy, że mamy sobie wzajemnie i każdemu człowiekowi przypominać o Bogu, który jest Miłoœciš. Bóg jest Miłoœciš
– miłosiernš i sprawiedliwš, opartš o prawdę, ale cierpliwš. Miłoœciš posuniętš poza granice naszej wyobraŸni. Na tę Miłoœć rozpoczynamy oczekiwanie dziœ – z pierwszš niedzielš Adwentu.

Nie dotykać!
MAŁY Gość: Dlaczego Pan Bóg » ,- stworzył chłopaków i dziewczyny?
Ks. MAREK OZIEWIECKI: -
Oczywiście po to, by się sobą wzajemnie cieszyli! Nikomu nie jest dobrze w samotności. Nic tak nie cieszy, jak radosne spotkanie z osobą drugiej płci. Najpierw jest to ktoś z rodziców, a w dorosłym życiu najbardziej cieszy nas ta osoba, z którą się pobierzemy. Po cichu mogę jeszcze dodać, że Bóg stworzył dziewczyny po to, by miał kto wychowywać chłopaków!

To może dlatego, w pierwszych latach szkoły podstawowej chłopcy nie chcą słyszeć o dziewczynkach a dziewczęta, wolą przyjaźnić się z dziewczętami?

- W tym okresie dziewczęta i chłopcy żyją jakby w dwóch różnych światach. Dziewczęta szybciej potrafią poważnie my-sieć i mówić o przyjaźni, przyszłości, małżeństwie, szczęściu... Chłopców interesuje wtedy głów¬nie sport i niektóre przedmioty szkolne. Wstydzą się kontaktu z dziewczętami, chociaż prywatnie już zaczynają marzyć o spotkaniu tej jednej jedynej...

No właśnie, przychodzi taki czas, że zaczynają szukać siebie...
- Oficjalnie zaczyna się to zwykle w liceum, ale w myślach i marzeniach nastolatków dużo wcześniej. Ona i on odkrywają, że największym ich pragnieniem jest wielka miłość. Taka jak w filmach, powieściach i wierszach - Romeo i Julia zakochani na zawsze. Ona i on już wiedzą, że dobre stopnie, wygrany mecz, a nawet wierna przyjaźń z osobą tej samej płci, to za mało. Wtedy pojawia się za¬kochanie. Już na widok tej drugiej osoby można popłakać się ze wzruszenia i radości!

Czy to już jest miłość?
- Gdyby zauroczenie było już miłością, to małżeństwa mogłyby zawierać dzieci w przedszkolu. Zakochanie to jeszcze nie miłość.

Ale chłopcy i dziewczęta tęsknią za wielką miłością...
- Tak, to zdecydowanie ich największa tęsknota, chociaż zwykle w tym wieku wstydzą się mówić o tym wprost. Gdy byłem nastolatkiem, też wstydziłem się mówić komukolwiek o tym, że marzę o żonie i dzieciach. Dopiero teraz już się nie wstydzę o tym mówić. Chłopcy i dziewczęta czują, że ich los zależy od tego, jak odnoszą się do siebie nawzajem i od tego, czy będą zdolni założyć szczęśliwe rodziny.

To znaczy, że właściwie mogą sobie pomagać, by mądrze przeżywać zakochanie i uczyć się miłości?
- Tak, najbardziej chłopcy i dziewczęta pomagają sobie wte¬dy, gdy pomagają sobie w rozwoju. Dziewczęta i chłopcy zaprzyjaźnieni z Bogiem i z rodzicami, uczący się solidnie i zdyscyplinowani, najlepiej mogą pomóc tym, z którymi się spotykają.

Proszę powiedzieć, co to znaczy, kiedy mówię komuś: „kocham Cię", albo raczej, co to powinno znaczyć?
- To znaczy, że decyduję się troszczyć na zawsze o Twój rozwój i o Twoją radość. To znaczy, że mobilizuję ciebie, byś i ty zaczął kochać, bo tylko wtedy będziesz szczęśliwy. Włosi określają miłość wyrażeniem: ti voglio bene, to znaczy: chcę dla ciebie dobra. Chcę twojej świętości i szlachetności. Chcę ci pomagać, byś stawał się codziennie kimś większym i piękniejszym od samego siebie! Miłość to bezinteresowna i wierna przy¬jaźń z Bożym znakiem jakości!

Niektórzy mówią: „miłość" a my¬ślą: „seks". Czy między miłością a seksem można postawić znak równości?
- Stanowczo nie! Za miłość nie idzie się do więzienia, a za seks po¬szło do więzienia wielu przestępców. Szczęśliwy człowiek kocha wszystkich ludzi, których spotyka, a współżyje tylko z tą jedną osobą, którą pokochał tak bardzo, że ślubował jej przed Bogiem miłość na zawsze. Chyba nikt nie chciałby, żeby tata czy mama zdradzali się i współżyli z kimś obcym.
Seks poza małżeństwem albo przed małżeństwem zawsze jest nieszczęściem i krzywdą. I to tak wielką krzywdą, że zakazuje tego nie tylko V przykazanie, ale nawet kodeks karny. Gdyby jakiś maturzysta współżył z koleżanką, która nie skończyła 15 lat, to wyrządziłby jej tak straszną krzywdę, że za to przestępstwo poszedłby na kilka lat do więzienia. I wśród dorosłych, i wśród nastolatków seksem interesują się najbardziej ci, którzy najmniej interesują się miłością.

A co powiedziałby Ksiądz takiej dziewczynie, która pozwala chłopakowi na wszystko wobec siebie?
- Powiedziałbym, że pozwala traktować siebie gorzej niż traktuje się owoce na targu. Przy skrzynkach z owocami jest często napis: Don't touch! To znaczy: Nie dotykać! Szczęśliwa dziewczyna to taka, która wie, że jest Bożą Księżniczką i która zawiera bliższe znajomości tylko z takimi chłopcami, którzy odnoszą się do niej z szacunkiem i są solidnie wychowa¬ni. Do domu i do serca powinno się wpuszczać tylko tych, którzy nas cieszą i którzy nas nigdy nie skrzywdzą.

Kiedy więc to, co łączy chłopca i dziewczynę, zaczyna być groźne?
- Wtedy, gdy razem robią coś złego. Na przykład wagarują, palą papierosy, ukrywają coś przed rodzicami, przestają się modlić, chodzić do kościoła, przyjmować Komunię świętą. To znak alarmowy. Jeszcze większy dramat ma miejsce wtedy, gdy ona i on krzywdzą siebie nawzajem, na przykład przez to, że zaczynają się przytulać czy wycałowywać zamiast siebie na¬wzajem szanować i pomagać sobie w dorastaniu do wielkiej i czystej miłości.

Dziewczęta piszą czasem do „Małego Gościa", że boją się zerwać z chłopakiem, bo mogą zostać same...
- Lepiej być samemu niż w złym towarzystwie. Im szyb¬ciej dziewczyna zerwie kontakt z niedojrzałym chłopakiem, tym większą ma on szansę na to, by się zastanowić i zmienić. Wtedy oboje znowu mogą być razem. Gdy dziewczyna unika chłopaka, który nie jest dżentelmenem, to właśnie
wtedy staje się dla niego atrakcyj¬na i może go wychować.

A jeśli naprawdę zostanie sama i już nigdy nie spotka chłopaka, który ja pokocha?
- Im bardziej będzie chciała „na siłę" znaleźć chłopaka, tym bardziej go nie znajdzie, albo znajdzie kogoś, kto nie umie kochać. Najszybciej szlachetnego kandydata na męża znajduje ta dziewczyna, która nie szuka chłopaka. To on ma ją znaleźć!

Co robić, gdy inni śmieją się, że chcemy żyć w czystości?
- Ci, co palą papierosy, piją alkohol, wagarują czy mają jedynki, śmieją się z tych, którzy dbają o zdrowie i o dobrą przyszłość. Śmieją się, by ukryć swoją zazdrość. Tak samo jest z czystością. Kto śmieje się z tych, którzy szanują własną godność, ten śmieje się nieszczerze. Naprawdę śmieje się ten, kto śmieje się ostatni!
Rozmawiała Gabriela Szulik

Trzydziesta trzecia niedziela roku, B, 15.11.2009

Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
XXXIII Niedziela Zwykła
Pan jest blisko, Królestwo Boże jest u drzwi. Choć nie znamy daty powtórnego przyjœcia Jezusa, oczekujemy go, a każda Eucharystia to zwiastowanie Jego bliskoœci.
Niech oczekiwanie oczyœci nasze serca i przygotuje na obecnoœć Boga.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Z wiarą przychodzimy do świątyni, aby tu, podczas sprawowanej Eucharystii, na nowo przeżyć spotkanie z Bogiem. On przychodzi do nas, aby nas umocnić i zapewnić o swojej niewyczerpanej miłości względem każdego z nas. Jest to miłość potwierdzona ofiarą z Jednorodzonego Syna Bożego dla naszego zbawienia. Jak usłyszymy dzisiaj w drugim czytaniu: Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w zwišzku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują" (Hbr 9,28).
Mamy to szczęście, że możemy uczestniczyć w jedynej Ofierze Jezusa Chrystusa, że możemy doświadczyć owoców Jego odkupienia, wyzwolenia z grzechu i obdarzenia nowym życiem łaski. Dzięki tej Ofierze Jezusa możemy prawdziwie nazywać się dziećmi Bożymi. Uprawnia nas to do pokładania ufności w Bogu Ojcu, który nas miłuje, nie przestaje się troszczyć o nas i pragnie naszego dobra.
Niech udział w dzisiejszej Eucharystii stanie się dla nas aktem ponownego zawierzenia siebie miłujšcej Bożej opatrzności.

UROCZYSTOŒĆ WSZYSTKICH ŒWIĘTYCH, 01.11.2009

Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
Wokół Chrystusowego ołtarza gromadzi nas dzisiaj uroczystoœć Wszystkich Œwiętych. Nie jest to -jak się czasem upraszczajšc mówi - „œwięto zmarłych". Podczas dzisiejszej uroczystoœci wspominamy tych, którzy już cieszš się chwałš nieba, chociaż Koœciół nie umieœcił ich imion w oficjalnym spisie œwiętych.
W czasie tej Eucharystii, wierzšc w tajemnicę œwiętych obcowania, wzywamy wstawiennictwa naszych sióstr i braci, którzy poprzedzili nas wszystkich w pielgrzymce wiary do niebieskiej ojczyzny i cieszš się już szczęœciem wiecznego przebywania z Bogiem w niebie.

30 niedziela zwykła, rok B, 25.10.2009
Wprowadzenie do Mszy Œwiętej


Ofiara z siebie, jakš złożył Jezus za nas wszystkich jest ostateczna i ma moc zbawczš.
Co więcej – tajemnica zbawienia dokonuje się na naszych oczach w trakcie spotkania eucharystycznego. To wielkie szczęœcie i zobowišzanie jednoczeœnie – by żyć obecnoœciš Jezusa na co dzień.

29 niedziela zwykła, rok B, 18.10.2009
Tydzień Misyjny
Wprowadzenie do Mszy Œwiętej


„Aby mieli życie" - to pragnienie Jezusa wyrażone w Ewangelii Janowej pobudza nas dzisiaj do refleksji nad działalnoœciš misyjnš Koœcioła, szczególnie zaœ nad troskš o życie.
Sam Pan, oddajšc nam swoje życie w Eucharystii, zaprasza nas do troski, aby inni mieli życie. Tš troskš otaczamy szczególnie tych, którzy utracili lub zagubili sens życia - swojš godnoœć dzieci Bożych, aby mocš Słowa i ofiarnš służbš naszego życia napełniali się życiem na chwałę Boga.

27 niedziela zwykła, rok B, 04.10.2009
Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
W dzisiejszš niedzielę rozpoczynamy 65. Tydzień Miłosierdzia, który przypomina nam o tym, byœmy otoczyli troskš życie. Jest ono darem Bożym i zadaniem.
Coniedzielna Eucharystia, sprawowana w parafii, jako wspólnocie dzieci Bożych, umożliwia nam spotkanie z odwiecznym Słowem, Synem Bożym, który zawiera w sobie pełnię życia (por. J 3, 14; 11, 25; 17, 2). To On jest ródłem i Dawcš wszelkiego życia, i tylko z Nim człowiek może nadać sens swojej egzystencji. Tam, gdzie człowiek czuje się panem życia swojego i innych, tam nigdy nie zazna pokoju, nie zawišże wspólnoty, podepcze dar darmo dany, przekreœli miłoœć Boga.
Dar życia winniœmy pielęgnować, strzec i rozwijać jak najcenniejszy kamień, który poddajšc się szlifowaniu rękom rzemieœlnika, stanie się drogocennym diamentem. Stajšc w pokorze serca, proœmy Chrystusa, by nasze życie, umacniane Jego Słowem i przyjmowanš Komuniš œw, coraz bardziej przypominało Jego ziemskš drogę, byœmy w wiecznoœci zasłużyli na pełnię życia w Bogu.

XXVI Niedziela Zwykła, 27.09.2009

Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
Eucharystia jest znakiem jednoœci Koœcioła. Jest także zoboŹwišzaniem, aby tę jednoœć umacniać i nieustannie dšżyć do jednoœci z tymi, którzy oddalili się od Chrystusa. Gdy przyŹchodzimy na Mszę Œwiętš, uœwiadamiamy sobie, że nie tylko budujemy jednoœć naszej wspólnoty, ale także przyczyniamy się do zjednoczenia całej ludzkoœci wokół Jezusa Chrystusa. Eucharystia jest Ÿródłem naszej życzliwej otwartoœci na druŹgiego człowieka.
Do tej otwartoœci wzywa nas Jezus w dzisiejszej Ewangelii, w której wyjaœnia swoim uczniom, że „kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami" (Mk 9,40). Jezusowe słowa wpisujš się w kontekst poszukiwania drogi do jednoœci ze wszystkimi ludŸmi na fundamencie wiernoœci nauce i posłannictwu Jezusa.

                           Gminne Dożynki w Przywodziu

W niedziele 20 września br. w Przywodziu odbyły się Dożynki Gminne. W uroczystoœciach dożynkowych udział wzięli: Sławomir Preiss Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zygmunt Dziewguć Wiceprzewodniczšcy Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego, Adam Poniewski Dyrektor Agencji Nieruchomoœci Rolnych w Szczecinie, Wiktor Tołoczko Starosta Pyrzycki, Ireneusz Szymański Wójt Gminy Warnice, Andrzej Gumowski Przewodniczšcy Rady Miejskiej w Pyrzycach, Zdzisław Pijewski Przewodniczšcy Rady Gminy w Przelewicach, z Radnymi Rady Gminy Przelewice, Marek Lenkiewicz Komendant Powiatowej Policji w Pyrzycach, Mirosław Rabiega Komendant Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, Paweł Androwiak przedstawiciel Spółdzielczej „Agrofirmy” Witkowo, dyrektorzy szkół z terenu Gminy, sołtysi wraz z przedstawicielami Rad Sołeckich, rolnicy i mieszkańcy z terenu gminy Przelewice oraz z okolic. Konferansjerami dożynek byli Anna Garzyńska i Dariusz Jałoszyński.

XXIV Niedziela Zwykła, 13.09.2009

Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
Jezus Chrystus przyszedł na ziemię, aby każdy z nas mógł cieszyć się autentycznym szczęœciem. Dlatego też oddał swoje życie za nas i wybawił z niewoli grzechu oraz szatana i pozostał wœród nas w sakramentalnych znakach. Przystępujšc do sakramentów œwiętych, wybieramy życie z Chrystusem, dzięki któremu możemy przezwyciężyć nawet największe trudnoœci i znieœć najdotkliwsze przykroœci.
Niech dzisiejsze spotkanie z naszym Panem i Zbawicielem jeszcze bardziej umocni nas w przekonaniu, że warto kroczyć przez życie z Nim, który wezwał nas, abyœmy zaparli się samych siebie, wzięli swój krzyż i Go naœladowali (por. Mk 8,34).
Aby móc godnie uczestniczyć w tym spotkaniu, przeproœmy Boga za to, że nie zawsze kroczyliœmy za Chrystusem i niekiedy dawaliœmy się zwieœć powabom zła, dšżšc do przy-jemnoœci i wygody.

XXIII Niedziela Zwykła, 06.09.2009

Wprowadzenie do Mszy Œwiętej
Chrzeœcijanie, mimo iż majš możliwoœci nawišzania kontaktu z Bogiem, często go zaniedbujš. Zamykajš się na Boga, nie chcš słuchać Jego słów, zapominajšc modlitwie.
W dzisiejszej Ewangelii usłyszymy o uzdrowieniu głuchoŹniemego, do którego Jezus powiedział: „ŤEffathať, to znaczy otwórz się" (Mk 7,34). Jezus pragnie także nas otworzyć na Jego słowo, na słowo Dobrej Nowiny, abyœmy nie chodzili w ciemnoœci, lecz podšżali drogš œwiatła ku wiecznemu zbawieniu.
Proœmy naszego Pana, żeby skruszył nasze zatwardziałe serca i uwolnił nas od wszelkich błędów i grzechów, które uniemożliwiajš Jego przyjœcie do nas.

Szczecin, 4 wrzeœnia 2009.
Szanowny Księże Proboszczu,

Zwracamy się do Księdza Proboszcza z serdecznš proœbš promocji naszego akademika przeznaczonego dla młodzieży męskiej.

Już od ponad 16 lat działa w Szczecinie Oœrodek Akademicki „Rejs”, miejsce szczególne dla młodych, którzy chcš pracować nad sobš doskonalšc swojego ducha, charakter i wiedzę. Panuje tu domowa atmosfera, która œwietnie sprzyja nauce, modlitwie i otwarciu na potrzeby innych. Młody student może tu liczyć na przyjacielskš opiekę organizatorów Akademika, którzy sš wykładowcami szczecińskich uczelni, oraz na pomoc starszych kolegów. Za formację duchowš w naszym Oœrodku akademickim odpowiada Prałatura Personalna Opus Dei. Tę hierarchicznš instytucję Koœcioła Katolickiego założył œw. Josemaría Escrivá beatyfikowany, a następnie kanonizowany przez sługę Bożego Jana Pawła II.

Bioršc pod uwagę doœwiadczenie Księdza Proboszcza i wielkš znajomoœć œrodowisk lokalnych prosimy o promocję naszej działalnoœci wœród zainteresowanych oraz serdecznie zapraszamy do nas. Zamieszkanie w naszym akademiku lub udział w różnych zajęciach pomoże podtrzymać edukację chrzeœcijańskš, którš chłopcy otrzymywali dotychczas w Księdza parafii i w swoich rodzinach.

Istnieje również w Szczecinie podobny dom akademicki, ale dla studentek „Bursztyn”. Zostawiamy, więc Księdzu Proboszczowi także ten adres.

Serdecznie pozdrawiamy,

Ks. Franciszek Ameriso
kapelan Oœrodka

Bartłomiej Moszoro
dyrektor Oœrodka
511 732 762

Adres oœrodka żeńskiego:
Centrum Kulturalne Bursztyn
Al. Wojska Polskiego 90b, Szczecin
(91) 433 50 72, www.bursztyn.edu.pl

Nasz adres:
Oœrodek Akademicki Rejs
ul. Waryńskiego 14, Szczecin
(91) 487 24 38, www.rejs.szn.pl