Wtorek, 22 Października

List do Efezjan 2,12-22.

Bracia: W owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, niemający nadziei ani Boga na tym świecie.
Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur — wrogość. W swym ciele
pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój,
i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzy jesteście daleko, i pokój tym, którzy są blisko,
bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga –
zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus.
W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,
w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

Księga Psalmów 85(84),9ab-10.11-12.13-14.

Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą,  
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,
a śladami Jego kroków zbawienie.

Ewangelia wg św. Łukasza 12,35-38.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie.
A wy bądźcie podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze.
Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał.
Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».

Liturgia Godzin z góry Synaj

Ten, którego wysławiają zastępy niebieskie, przed którym drżą Cherubini i Serafini, wy wszyscy wysławiajcie Go, każde tchnienie i każde stworzenie, błogosławcie Go i wywyższajcie po wszystkie wieki wieków.

Zapal lampę mej duszy, rozpal pochodnię mego ducha, Zbawicielu, abym wraz z moimi współsługami czekał na Ciebie w środku nocy, z mocno przepasanymi biodrami.

Prawdziwie promienni i błogosławieni są słudzy, których pan po przybyciu zastał czuwających i wytrwałych w bojaźni w środku nocy: więc błagam Cię, uznaj mnie za godnego, abym był jednym z nich.

O moje trwożliwe światło, moje niepojęte światło, jednorodzony jedyny Synu, który zajaśniał od Ojca, daj mi pochodnię Twojego światła, daj mi Twoje boskie miłosierdzie, abym i ja nie jęczał z niemądrymi pannami. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Matko Boża, zrodziłaś dla nas Przedwiecznego jako nowo narodzone dziecię, który ukazuje nam nowe drogi na ziemi i odnawia naszą starą naturę, o Błogosławiona, Niepoślubiona.