Wprowadzenie do Mszy Świętej
Rozpoczął się już nowy rok szkolny. Wielu z nas zakończyło czas wakacji i podjęło na nowo swoje obowiązki. Pomocą w naszym trudzie jest Pan Bóg, który pragnie wspierać pracę rąk naszych swoim błogosławieństwem.
Niedzielna Eucharystia jest doskonałą okazją, aby zaprosić do naszych codziennych trosk Chrystusa. W ten sposób nasz trud i wysiłek możemy przemieniać w ofiarę miłości miłą Panu Bogu. Kontynuując nasze rozważania na temat powołania, dziś bliżej przypatrzymy się powołaniu do życia kontem¬placyjnego, czyli życia całkowicie oddanego Panu Bogu.
Na początku tej Mszy Świętej przeprośmy Boga za nasze grzechy i zaniedbanie dobra.

Wprowadzenie do liturgii

Gromadząc się w tę pierwszą niedzielę września wokół ołtarza Pańskiego, pragniemy dobremu Bogu powierzać to wszystko, co stanowiło treść naszego życia w ostatnich dniach, a jednocześnie prosić o moc, światło i błogosławieństwo na nadchodzące dni, zadania, sytuacje. Dzisiejsza niedziela przypomina nam, że fundamentem autentycznej świętości jest właściwie rozumiana pokora. Dlatego też, u progu tej liturgii, błagajmy z pokorą o zmiłowanie nad nami.

XXI NIEDZIELA ROKU, 26 sierpnia 2007
Wprowadzenie do liturgii

Małżonkowie swoją energię ofiarowaną rodzinie czerpią z Boga, który w tajemnicy Trójcy Świętej jest doskonałym źródłem i wzorem życia małżeńskiego oraz wspólnoty rodzinnej. Małżeństwo, w którym cała rzeczywistość ludzka skoncentrowana jest na Bogu i grawituje ku Niemu głębią swojej miłości, staje się przedłużeniem Bożej miłości i osobowego daru Boga dla wielokształtnej wspólnoty rodzinnej. Wzorem takiej wspólnoty jest Święta Rodzina.
Zastanawiając się dziś nad powołaniem małżonków i rodziców, módlmy się za wstawiennictwem Matki Bożej Częstochowskiej za wszystkie rodziny naszej parafii, wypraszając im potrzebne łaski.
Najpierw przeprośmy jednak Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w tej Eucharystii.

XXIII NIEDZIELA ROKU, 17 sierpnia 2007
Wprowadzenie do liturgii
Usłyszymy dziś słowa Jezusa Chrystusa: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął" (Łk 12,49). Ogień miłości, który zapłonął na krzyżu i który ma oczyścić zło świata oraz zapalić serca nowym życiem, potrze¬buje w Kościele ludzi, którzy będą go nieustannie rozniecali. Do tej szlachetnej misji Chrystus powołuje różne osoby i przy¬dziela im odpowiednie zadania.
Wśród powołanych do rozniecania Bożego ognia w świe¬cie pełnym chłodu i różnych niedostatków są także świeckie osoby samotne, obdarzone Bożą energią, ciepłem i darem miłości. Niech spotkanie z Chrystusem eucharystycznym pomoże nam wszystkim, także idącym przez życie w pojedynkę, odkryć swoje właściwe miejsce i powołanie w Kościele. A za wszelkie zaniedbania przeprośmy teraz Boga.

XIX Niedziela Zwykła, 12 sierpnia – wprowadzenie do Liturgii
„Gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze”. Ewangelia zachęca nas dzisiaj do przemyślenia, co jest w moim życiu cenne, co jest wartością najważniejszą.
Przyznajmy szczerze, że nieraz gonimy za byle czym. Jezus wzywa nas dziś do szczerego rozpoznania własnych zniewoleń, nieuporządkowanych przywiązań, które odbierają nam radość i wolność. Gdzie jest tak naprawdę moje serce, komu lub czemu je ofiarowałem? Jakie miejsce tak naprawdę zajmuje w moim życiu Bóg?

Intencje:
8.00 – Żuków: + Jarosław i Magdalena z rodziny Klementowskich.
10.00 - Przywodzie: Gerhard Rutz, 2 rocz.
11.30 – Lubiatowo:. + Stanisława, Jan, Jan Nowak
13.00 – Żuków: + Wiesław i Czesław Pietrzak.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dzisiejsza liturgia słowa wskazuje na odniesienie się człowieka do rzeczywistości ziemskich takich, jak życie, praca, mienie, i zachęca nas do uwalniania się od ciężaru dóbr doczesnych dla osiągnięcia dóbr niebieskich. Szczególne świadectwo temu dają osoby powołane do życia konsekrowanego w instytutach zakonnych lub świeckich. Czynią to zwłaszcza przez praktykowanie dobrowolnego ubóstwa obranego dla na¬śladowania Chrystusa. Także poprzez profesję pozostałych rad ewangelicznych: czystości i posłuszeństwa, żyją oni dla samego Boga i wyrzekają się dóbr tego świata.
Życie konsekrowane wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego do zjednoczenia z Bogiem w Jego wiecznym królestwie. Wpatrując się w powołanie osób konsekrowanych chcemy więc lepiej odpowiadać Bogu na nasze chrześcijańskie powołanie.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Często słyszymy wyznanie: nie potrafię się modlić. Niektórzy zaś pytają: po co się modlić? W dzisiejszej Ewangelii Jezus daje nam wzór doskonałej modlitwy i równocześnie uświada¬mia nam, że jesteśmy stworzeniami zależnymi od naszego Stwórcy, do którego możemy mówić Ojcze nasz.
Jezus przypomina nam także, że wszyscy należymy do jednej Bożej rodziny i nie możemy zapominać o chlebie po¬wszednim, a także o przebaczeniu bliźniemu, tak jak czyni to względem nas Ojciec, który jest w niebie.
Wsłuchując się w tę wspaniałą katechezę Jezusa na temat modlitwy, zastanówmy się nad tym, jaka jest nasza osobista modlitwa.

XVI Niedziela Zwykła, 22 lipca 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Przychodząc na Mszę Świętą, dokonujemy wyboru. Rezygnu¬jemy z czasu, który można by spędzić w inny sposób. Przyjście do kościoła to opowiedzenie się za spotkaniem z Bogiem, któ¬ry daje nam siebie w swoim słowie i - przede wszystkim - pod postacią chleba. Jeśli ten wybór pochodzi z serca, to świadczy o wyraźnym postawieniu Boga na pierwszym miejscu, czyli przyjęciu takiej hierarchii wartości, takiego porządku, w którym On zajmuje najważniejsze i wyjątkowe miejsce. Jeśli podejmiemy teraz trud aktywnego zaangażowania się w misteria, które tutaj się dokonują, to z pewnością wyjdziemy z tej świątyni bardziej przygotowani do stawiania czoła naszym co¬dziennym obowiązkom.

XV Niedziela Zwykła, 15 lipca 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Wszyscy jesteśmy powołani do spełniania dobrych uczynków i praktykowania na co dzień miłości miłosiernej. Jako chrześci¬janie nie możemy zapomnieć, że dążąc do własnego zbawie¬nia, jesteśmy odpowiedzialni także za innych. Najważniejsze przykazanie dotyczy przecież Boga i bliźnich. Pierwszy krok został już wykonany.
Jezus wziął odpowiedzialność za nas, by nauczyć nas od¬powiedzialności wzajemnej za siebie. Niech świadectwo Jezu¬sa umacnia nas w trudzie praktykowania miłości miłosiernej.

XIV Niedziela Zwykla, 8 lipca 2007
„Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki”. Kiedy słyszymy te słowa, myślimy o misjonarzach w dalekich krajach. A przecież misję głoszenia Ewangelii Jezus powierzył każdemu z nas, bez wyjątku.
Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana. W sakramencie bierzmowania otrzymaliśmy moc Ducha Świętego uzdalniającą nas do dawania świadectwa. Pozwólmy prowadzić się Duchowi.

XIIINiedziela Zwykla, 1 lipca 2007
Droga naśladowania Jezusa wymaga wytrwałości i radykalizmu. Boimy się wszelkiej jednoznaczności. Mówimy często „tak, ale…”.
Słowo Boże wzywa nas dzisiaj do odwagi i konsekwencji. „Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”. Warto pójść na całość. Tu nie chodzi o zwycięstwo w teleturnieju, ale o zwycięstwo w życiu.

XII Niedziela Zwykla – Uroczystość Narodzenia Świętego Jana, 24.06.2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dzisiejszej niedzieli świętujemy uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Św. Jan otrzymał misję przygotowania dróg prowadzących do spotkania z Mesjaszem. Był radykałem.
Wzywał do postaw jednoznacznych, do zerwania ze złem, do nawrócenia bez żadnego „ale”. Jak każdy prorok nazywał rzeczy po imieniu. Jego słowa były ostre jak miecz. Ludzie słuchali go, bo czuli, że te słowa rozcinają pęta zniewoleń, rozbijają skorupę kompromisów ze złem, udawanej pobożności. My też potrzebujemy proroków, potrzebujemy pustyni, potrzebujemy
Oczyszczenia.

XI Niedziela Zwykla, 17 czerwca 2007 r.
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dla faryzeusza Szymona kobieta płacząca u stóp Jezusa była tylko grzesznicą i nikim więcej. Tymczasem Jezus zobaczył w niej zagubionego człowieka wołającego o miłosierdzie.Nas też nie omija faryzejska skłonność do łatwych ocen naszych bliźnich. Powierzchowne sądy są często wyrokiem skazującym. Bóg czyta w ludzkich sercach i sądzi je według miary miłości. Jezus uczy nas dziś przebaczenia i współczucia. My też przecież jesteśmy dłużnikami Boga, zdanymi na Jego Miłosierdzie.

X Niedziela Zwykla, 10 czerwca 2007 r.
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Pan Jezus zapoczątkował swój Kościół, głosząc radosną nowi¬nę o nadejściu królestwa Bożego obiecanego od wieków w Pi¬śmie: „Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże" (Mk 1,15). Każde nasze spotkanie na niedzielnej Eucharystii uwidacznia wspólnotę ludzi wierzących, wspólnotę Kościoła.
Nasze powołanie do życia w Kościele podczas Eucharystii osiąga swój szczyt. Ona pozwala nam jeszcze ściślej zjedno¬czyć nasze życie z Chrystusem i Jego Kościołem. Przygoto¬wując się na to spotkanie, żałujmy za nasze słabości i grzechy, abyśmy mogli z czystym sercem uczestniczyć w tej Przenaj¬świętszej Ofierze.

Trójcy Przenajświętszej, 3 czerwca 2007 r.
Uroczystość Najświętszej Trójcy
W dzisiejszą niedzielę świętujemy uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Kościół przypomina nam prawdę, że Jeden Bóg jest jednocześnie wspólnotą trzech kochających się Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Kiedy czynimy znak krzyża, wyznajemy wiarę w Boga w Trójcy Jedynego. Od tego wyznania zaczynamy każdą modlitwę, dzień, pracę, a nawet posiłek. Bóg zaprasza nas dzisiaj byśmy zgłębiali Jego tajemnicę - nie tylko rozumem, ale kochającym i wierzącym sercem. Zaprasza nas, byśmy oddawali Mu chwałę w codzienności. Zaprasza nas do wnętrza swojej wspólnoty miłości, także podczas tej Eucharystii. Odpowiedzmy na to zaproszenie. Wzywa nas największa miłość.

Wniebowstąpienie Pańskie, 20 maja 2007 r. - C
Wprowadzenie do Mszy Świętej

Zgromadzeni na Eucharystycznej Ofierze uroczyście przeżywamy wydarzenie wniebowstąpienia Pana Jezusa. Jest to dla nas okazja do przypomnienia sobie o chwale nieba, do której każdy z nas został powołany.
Chrystus, który odszedł do nieba, pragnie zgromadzić nas wszystkich w domu Ojca, gdzie, jak powiedział, przygotowuje nam miejsce.

VI NIEDZIELA WIELKANOCNA, 13 maja 2007 r. - C
Wprowadzenie do Mszy Świętej

„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam” – tak mówi Jezus Apostołom, zapowiadając swoje odejście. Pokój Jezusa nie oznacza tylko uspokojenia emocji.
Pokój, który daje Chrystus, jest darem doprowadzającym człowieka do szczęścia. To łaska wewnętrznego posklejania człowieka rozbitego na kawałki. Pokój Jezusa pozbawia nas lęku i trwogi, integruje ludzkie istnienie. Przyjmijmy dziś dar Chrystusowego pokoju.

V NIEDZIELA WIELKANOCNA, 6 maja 2007 r. - C
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Jezus przypomina nam dzisiaj najważniejsze przykazanie: „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Mamy kochać tak jak Jezus, naśladować Jego miłość.
To zadanie ponad nasze ludzkie siły. Jesteśmy zdolni do miłości, ponieważ On nas pierwszych umiłował. Tą miłością karmi nas w czasie tej Eucharystii. Otwórzmy się na ten dar.

IV NIEDZIELA WIELKANOCNA, 29 kwietnia 2007 r. - C
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Rozpoczynamy tydzień modlitw o powołania kapłańskie i zakonne. Chrystus, jak dwa tysiące lat temu, tak i dzisiaj zwraca się do wielu młodych z wezwaniem: „Pójdź za mną". Jak Apostołów zaprosił do pracy w swojej winnicy, tak i dzisiaj swoją prośbę kieruje do nas, oczekując odpowiedzi jasnej i odważnej.
W tej Eucharystii, którą rozpoczynamy, módlmy się za młodzież polską i młodzież całego świa¬ta, aby odważnie podjęła głos Chrystusa i otwarła swoje serce na Jego wezwanie.


Niedzielne Intencje:
8.00 – Żuków: Int. + Wiktoria, Jan Gajec.
10.00 - Przywodzie: Int. + Rudolf Szaper, 18 rocz. (imieninowa).
11.30 - Lubiatowo: chrzest: Zuzanna Skawińska.
13.00 – Żuków: + Anastazja Stęplowska, 4 rocz.

III NIEDZIELA WIELKANOCNA, 20 kwietnia 2007 r. - C
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Każda Msza Święta to spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem. On kieruje do nas swoje słowo, karmi nas swoim Ciałem, a umocnionych posyła do naszych codziennych zadań.
Zbawiciel jest zawsze blisko nas. Jest zatroskany o nasz głód fizyczny i duchowy. A oczekuje od nas tylko jednego - miłości. Dlatego otwórzmy nasze serca na Jego miłość, którą nam dziś okaże. Najpierw jednak przeprośmy Go za nasze grzechy abyśmy mogli w całkowitej pełni doświadczyć Jego miłości.

Wprowadzenie do liturgii - Niedziela Miłosierdzia Bożego, rok C
Nowe święto Miłosierdzia Bożego wpisuje się doskonale w obchodzoną od wieków na zakończanie Oktawy Wielkanocnej Niedzielę Przewodnią, zwaną również Niedzielą Białą. Obraz Chrystusa Miłosiernego, który z przebitego boku posyła na świat strumienie Światała tak wiele do nas mówi zarówno wtedy, gdy do przebitego Boku Chrystusa wkłada swą rękę niewierny Tomasz, jak również wtedy gdy przebity bok Miłosiernego Zbawiciela widzimy oczyma Świętej Siostry Faustyny Kowalskiej. Tradycję ze współczesnością pomaga nam łączyć Jan Paweł II, który nowe święto ustanowił nie tylko dekretem, ale również swoim życiem i umieraniem, oddając duszę Bogu w wigilię nowego święta.
Błagajmy Boga, aby okazał swe miłosierdzie nam i całemu światu.

Wprowadzenie do liturgii na V niedzielę Wielkiego Postu C
Bóg jest miłosierny. Przekonała się o tym bohaterka dzisiejszej Ewangelii – pochwycona na cudzołóstwie kobieta, przyprowadzona do Jezusa przez uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Była świadoma swego grzechu. Stała przed Jezusem ze spuszczoną głową, gdy ją bezlitośnie oskarżali. Nie próbowała się usprawiedliwiać, szukać okoliczności łagodzących. Tylko szczerze żałowała swego grzechu. Jezus jej nie potępił, nie odwrócił się od niej. Nie straszył karą, ani ogniem piekielnym. Bo Bóg nie pragnie śmierci grzesznika, ale jego nawrócenia. Tę prawdę ukazuje dzisiejsza Ewangelia. „Idź, a od tej chwili nie grzesz więcej” – usłyszała od Jezusa cudzołożna kobieta. Dziś te słowa Pan Jezus kieruje także do nas.

IV Niedziela Wielkiego Postu, 18 marca 2007.
Wprowadzenie do liturgii na IV niedzielę Wielkiego Postu C
Dzisiejsza, czwarta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Radości (Laetare). W połowie czasu pokuty Kościół zaprasza nas do radości. Źródłem radości jest Bóg, Jego wierna miłość.
Choć praca nad sobą, walka z grzechem, nałogami, egoizmem nie jest czymś łatwym i przyjemnym, to jednak nawrócenie jest zawsze powrotem do domu Ojca. Owocem pokuty jest radość odnalezienia Boga, bliskich i siebie samego. Bóg jak Ociec syna marnotrawnego czeka, przebacza, chce przygotować dla nas ucztę. Jego miłość jest dostępna dla nas szczególnie podczas rozpoczynających się dziś rekolekcji wielkopostnych.

Niedziela, 18 marca.
8.00 – Msza Święta z nauką rekolekcyjną
13.00 – Msza Święta z nauką rekolekcyjną.
16.00 – Droga Krzyżowa po wiosce.
W kościele: wystawienie
Najśw. Sakr. „Gorzkie Żale”.
Poniedziałek, 19 marca.
17.30 – Msza Św. z nauką

Wtorek, 20 marca – DZIEŃ SPOWIEDZI
15.30 – 16.30 i 19.00 – 20.00 – spowiedź
20.00 – Msza Św. z nauką.
Środa, 21 marca – zakończenie rekolekcji
19.30 – Msza Święta z nauką.

Wprowadzenie do liturgii na III niedzielę Wielkiego Postu C
Żyjemy dziś pod presją sukcesu. W każdej dziedzinie życia ludzie domagają się natychmiastowych owoców swojej pracy, wysiłku, nauki, poniesionych kosztów. Nie potrafimy czekać. Żyjemy dziś pod presją sukcesu. W każdej dziedzinie życia ludzie domagają się natychmiastowych owoców swojej pracy, wysiłku, nauki, poniesionych kosztów. Nie potrafimy czekać. Bóg na szczęście ma cierpliwość ogrodnika. Nie traci nadziei na nasze owocne życie. Nie znaczy to jednak, że wolno nam lekceważyć dar czasu. Trwa Wielki Post, czas spulchniania gleby naszych serc, okładania nawozem. Czas łaski. Nie zmarnujmy go.

II Niedziela Wielkiego Postu, 4 marca 2007.
Wprowadzenie do liturgii na II niedzielę Wielkiego Postu C
W drugą niedzielę Wielkiego Postu wchodzimy wraz z Jezusem na Górę Przemienienia. Słyszymy słowa: „To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie”. Jezus tylko na moment odsłonił przed uczniami blask swojego boskiego majestatu.
Chciał umocnić ich wiarę. My też otrzymujemy nieraz takie wyjątkowe dary: poczucie bliskości, obecności Boga, dar głębokiej modlitwy, dobrze przeżyta Eucharystia. To trwa zazwyczaj krótko. Nie można rozbić namiotów na Górze Przemienienia.

Trzeba zejść z góry Tabor i być wiernym Bogu w szarym trudzie codzienności. Iść wraz z Jezusem także na inną górę – na Golgotę. Niech ta Eucharystia będzie dziś dla nas jak wejście na Górę Przemienienia, byśmy mogli powtórzyć za Piotrem: „dobrze, że tu jesteśmy”, a potem umocnieni wrócić do naszego krzyża.

I Niedziela Wielkiego Postu, 25 lutego 2007
Wprowadzenie do liturgii na I niedzielę Wielkiego Postu C
Już pierwszym dniu Wielkiego Postu, w Środę Popielcową, mięliśmy okazję doświadczyć tego, co odczuwał Pan Jezus podczas swego czterdziestodniowego postu na pustyni. Trzeba jednak zdobyć się na coś więcej. Podejmując post razem z Nim, mamy poznać jak wielką rolę ma w naszym życiu wyrzeczenie się, ofiara i poświęcenie. Dzieląc się dzisiaj chlebem eucharystycznym mamy nauczyć się, jak rezygnując z pewnych pokarmów i pewnych rzeczy, mamy się dzielić z innymi owocami miłosierdzia. On Niego mamy się nauczyć, jak być dobrym jak chleb

Adres strony internetowej Wydawnictwa "Misericordia" Sióstr Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia to: www.misericordia.faustyna.pl
lub www.misericordia.bel.pl

VII NIEDZIELA ROKU, 18 lutego 2007
Wprowadzenie do Liturgii
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Msza Święta, w której uczestniczymy, to wyraz i zewnętrzny obraz miłości Chrystusa do każdego z nas. To wspaniałe świa¬dectwo, jak bardzo Bóg ukochał człowieka i jak bardzo trosz¬czy się o niego. Chciejmy przez żywy udział w tej Najświęt¬szej Ofierze ubogacić naszą miłość, czynić ją bardziej dojrzałą i ludzką oraz zrobić wszystko, by ona stała się dla nas i dla na¬szych bliźnich źródłem pełnego uświęcenia i zjednoczenia się z Chrystusem.
Niedzielne Intencje:

8.00 – Żuków: + Zofia i Władysław Jaworscy
10.00 - Przywodzie: + Pelagia Prabucka i zmarli z rodziny Prawuckich
11.30 - Lubiatowo: + Jan Pijewski, 6 rocz.
13.00 – Żuków: + Józef Król, 4 rocz.

VII NIEDZIELA ROKU, 18 lutego 2007
Wprowadzenie do Liturgii
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Msza Święta, w której uczestniczymy, to wyraz i zewnętrzny obraz miłości Chrystusa do każdego z nas. To wspaniałe świa¬dectwo, jak bardzo Bóg ukochał człowieka i jak bardzo trosz¬czy się o niego. Chciejmy przez żywy udział w tej Najświęt¬szej Ofierze ubogacić naszą miłość, czynić ją bardziej dojrzałą i ludzką oraz zrobić wszystko, by ona stała się dla nas i dla na¬szych bliźnich źródłem pełnego uświęcenia i zjednoczenia się z Chrystusem.