VI NIEDZIELA ROKU, 11 lutego 2007
Wprowadzenie do Liturgii
MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ CHOREGO
W dniu 11 lutego, kiedy Kościół wspomina w liturgii Najświętszą Maryję Pannę z Lourdes, obchodzimy 15 Światowy Dzień Chorego. W tym roku myślimy z troską o nieuleczalnie chorych. W Orędziu, przeznaczonym na ten dzień, Ojciec święty Benedykt XVI pisze, że świadomy cierpień tak wielu ludzi pragnie „pochylić się nad losem nieuleczalnie chorych w naszym świecie i dodawać odwagi wspólnotom chrześcijańskim, w wysiłku dawania świadectwa czułości i miłosierdzia naszego Pana”. Razem z Ojcem świętym pochylmy się nad naszymi braćmi i siostrami, którzy przechodzą przez ostatnią próbę i przyjmijmy moc Ducha Świętego, który daje odwagę, aby w takiej chwili nie opuszczać najbardziej potrzebującego człowieka.

V NIEDZIELA ROKU, 4 lutego 2007
Wprowadzenie do Liturgii
Gromadzimy się na niedzielnej Mszy świętej, aby jako wspólnota Kościoła składać Bogu dziękczynienie. Nasza obecność przy ołtarzu jest także świadectwem tego, że chcemy w jedności z Chrystusem obecnym pośród nas przeżywać nasze życie. Pragniemy spożywać Jego ciało i otaczać Jego oł¬tarz, by stąd jako Kościół czerpać siły i mądrość, których tak bardzo potrzebujemy każdego dnia.
Słowo Boże, które za chwilę będzie czytane uświadomi nam prawdę, że wszyscy jesteśmy powołani do głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie. Nie tylko prorocy, apostołowie i uczniowie, ale każdy człowiek, który przyjął chrzest w imię Jezusa Chrystusa. Nie możemy poprzestać na przyjęciu Ewangelii do swojego serca, ale musimy ją nieść dalej, wszystkim ludziom, także tym, którzy jeszcze jej nie znają. Otwórzmy nasze serca na słowa, które kieruje do nas Bóg.

Jak kiedyś starzec Symeon, trzymając na rękach Dziecię Jezus, śpiewał na Jego cześć, tak i my czcimy Jezusa, który jest naszym Królem i naszą światłością.


Chrystus powiedział: „Ja jestem światłością świata, kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemnościach, lecz będzie miał światło życia” (J 8.12).

W dniu waszego chrztu kapłan w imieniu Kościoła przypomniał waszym rodzicom, aby sami żyli i was wychowywali tak, jak nas uczy Pan Jezus.

Teraz już wiecie, co należy czynić, aby podobać się Chrystusowi i mieć udział w Jego Zmartwychwstaniu, dlatego sami zapalacie świece od paschału. Niech to będzie znakiem, że chcecie być znakiem Chrystusa.

Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemność naszych serc i umysłów.

Wprowadzenie do Liturgii Słowa, 4 Niedziela Zwykła, 28 stycznia 2007 r.
Jako Kościół gromadzimy się razem na Eucharystii. Chcemy osobiście, a zarazem we wspólnocie, rozpoznać Jezusa dziś pod postaciami chleba i wina, które staną się Jego Ciałem i Krwią. Nasze uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. powinno wyzwalać w nas także chęć głoszenia Ewangelii Chrystusa tym, którzy Go nie znają lub też odrzucają.
Podobnie jak słowa proroków budziły sprzeciw i były często odrzucane, tak i w dzisiejszej Ewangelii będziemy świadkami niechęci i odrzucenia przez naród izraelski samego Chrystusa, rozpoczynającego w Nazarecie swoją publiczną działalność. Św. Paweł natomiast w Liście do Koryntian ukaże nam, na czym polega prawdziwa miłość.

Wprowadzenie do Mszy Świętej, 21 stycznia 2007
Ilekroć razy rozlega się dźwięk kościelnych dzwonów, przypomina nam o możliwości spotkania się z naszym Bogiem, który powołał nas do życia i cierpliwie czeka na każdego z nas. W szczególny sposób jesteśmy zaproszeni w każdą niedzielę na spotkanie z Bogiem podczas Mszy Świętej. Właśnie przyszliśmy na to szczególne spotkanie, podczas którego słuchać będziemy słowa Bożego, a Pan sam da nam swoje Ciało do spożycia.
Warto uświadomić sobie na początku Najświętszej Eucharystii, jak wielkie dary otrzymujemy podczas tego niedzielnego spotkania. Zechciejmy zatem dobrze wykorzystać ten dany, ale i zadany nam czas.
Przeżywając Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan, pamiętajmy o tym, aby nie tylko modlitwą, lecz i czynem na miarę swoich możliwości, włączać się w realizację Chrystusowego życzenia: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno" (J 17,11).

II Niedziela Zwykła, 14 stycznia 2007 r.
Cud w Kanie Galilejskiej znakomicie pokazuje, jak działa Bóg. Brak wina na weselu jest symbolem duchowej pustki, braku radości życia. Pan Jezus przynaglony przez swoją Matkę podejmuje działanie.
Każe sługom napełniać stągwie wodą, a dopiero potem przemienia je w wino. Noszenie wody jest pozornie bezsensowne. Tak jak nieraz wiele naszych codziennych, nudnych, żmudnych zajęć. Ale Bóg przemienia tę codzienną prozę życia w najlepsze wino. Posłuszeństwo Bożemu Słowu daje radość, choć nieraz dopiero na końcu długiej drogi. Prośmy pokornie o cud i zróbmy wszystko, cokolwiek Jezus nam powie.

Wprowadzenie do liturgii na Uroczystość Najświętszej Rodziny
Niedziela przypadająca w Oktawie Bożego Narodzenia jest najbardziej stosownym dniem do myślenia o rodzinie. Kontemplowanie tego, co stało się w Betlejem, przez pryzmat naszych doświadczeń życia w rodzinie, bardzo nam przybliża Wielką Tajemnicę Wcielenia. Z drugiej strony, przypatrywanie się naszym rodzinom poprzez Ikonę Najświętszej Rodziny z Nazaretu, pozwala nam lepiej zrozumieć nasze powołanie do życia w rodzinie, a jednocześnie wskazuje drogi rozwiązywania różnych problemów, które pojawiają się w życiu rodzinnym. Pójdźmy więc wszyscy do stajenki, aby powitać Maleńkiego, Maryję - Matkę Jego i Józefa, który z takim oddaniem „Ono pielęgnuje”.

IV Niedziela Adwentu
- Wprowadzenie do liturgii, 24 grudnia 2006
Czwarta niedziela Adwentu jest w tym roku jednocześnie ostatnim dniem radosnego oczekiwania na przyjście Pana. W tym dniu obchodzimy również Wigilię tego wielkiego święta. Zderzenia kalendarzowe nie zawierają jednak przeciwieństw, lecz pozostają w całkowitej zgodności. Obchody Wigilii rozpoczynają się dopiero wieczorem, wraz z pierwszą gwiazdą pojawiającą się na niebie. Wigilia zaś oznacza czuwanie, a cały Adwent był czuwaniem. Teraz dobiega ono końca. Idźmy więc z radością na spotkanie Pana.

Święta Bożego Narodzenia świętujmy radośnie i z czystym sercem. Niech wyrazi się ono nie tylko przez wzajemne obdarowywanie się upominkami, zastawionym stołem i przystrojonym zielonym drzewkiem, ale przede wszystkim przez ukazanie sensu i znaczenia tego faktu, że Bóg wkroczył w nasze życie, w historie ludzkości i nadał naszemu życiu wymiar Boży.
W tym roku Wigilia przypada w niedzielę. Zadbajmy o tradycyjną, postną i chrześcijańską oprawę wigilijnej wieczerzy. To niezwykła okazja do pojednania, do scalenia naszych, tak często powaśnionych, skłóconych ze sobą rodzin. Niech wigilijnej wieczerzy towarzyszy wspólna modlitwa, lektura Pisma Św. o narodzeniu Jezusa w Betlejem, łamanie się opłatkiem i wspólny śpiew kolęd. Nie podawajmy na wigilijny stół alkoholu.
Błogosławionych, zdrowych i trzeźwych Świąt Bożego Narodzenia

III Niedziela Adwentu
- Wprowadzenie do liturgii, 17 grudnia 2006
Kolejna niedziela Adwentu, w tym roku przypadająca już na tydzień przed świętami, jest niedzielą radości. Nie jest to jeszcze doskonałe spełnienie woli Boga, który chce, aby nasza radość była pełna. Oczekiwanie na pełnię dopełni się wtedy, kiedy Chrystusa i bogactwo łaski, które przynosi ze sobą, przyjmiemy bez żadnych ograniczeń; jak również wtedy, kiedy my oddamy się całkowicie Jemu. Udział w tej adwentowej liturgii niech przygotuje nas do tego, aby dokonało się to już w czasie zbliżających się świąt.

II Niedziela Adwentu
- Wprowadzenie do liturgii, 10 grudnia 2006
Kolejne niedziele Adwentu przybliżają nas do radosnych świąt Bożego Narodzenia. Obecnie słyszymy zapowiedzi i proroctwa, a w święta usłyszymy i zobaczymy świadectwa. Miedzy innymi świadectwo Mędrców, którzy obwieszczą: „widzieliśmy jego gwiazdę na Wschodzie”.
Proroctwo już dzisiaj może stać się świadectwem, gdy w II niedzielę Adwentu przeżywamy Dzień Modlitwy za Kościół na Wschodzie. Zwracając nasze oczy na Wschód, by zobaczyć problemy i trudności naszych braci, którzy heroicznie chcą ocalić swą wiarę, oraz wspomagając ich modlitwą i ofiarą, najlepiej możemy przygotować się na zobaczenie tej Gwiazdy, którą w żłóbku betlejemskim widzieli Mędrcy ze Wschodu.

Wprowadzenie do liturgii, 3 grudnia 2006
Zaczynamy dziś Adwent. Czas oczekiwania, czas budzenia nadziei. Na co właściwie czekamy? Na święta Bożego Narodzenia, ale także na przyjście Chrystusa na końcu czasów. Pierwsza cześć Adwentu to zaproszenie do nadziei większej niż śmierć. Chrześcijanin nigdy nie mówi: nie ma przyszłości. To Bóg daje przyszłość. On jest mocą. On powołuje, czyli pokazuje drogę i, co więcej, idzie z nami. Adwentowa modlitwa Kościoła to wołanie: Marana Tha! Przyjdź, Panie Jezu! Niech to będzie i nasza tęsknota, i nasza modlitwa.
Intencje: 8.00 – Żuków: Intencja Żywego Różańca
10.0 - Przywodzie: Intencja Żywego Różańca
11.30 - Lubiatowo: Intencja Żywego Różańca
13.00 – Żuków: + Piotr Jaworski, 20 rocz. Stanisława Wychowaniec.

XXXIII niedziela zwykła B - Wprowadzenie do liturgii, 19 listopada 2006

Z Adwentem rozpocznie się nowy rok liturgiczny. Ostatnie dwa tygodnie kończącego się roku poświęcamy na rozważanie rzeczy ostatecznych. Z lękiem myślimy o śmierci , o odpowiedzialności i sądzie, który nas czeka. Słowo Boże uczy nas odpowiedzialności, ale jednocześnie koi nasze lęki. Podaje sposób na to, by koniec był wspaniałym zwycięstwem. Warunkiem jest zdobycie mądrości. Zapowiada nam to dzisiaj prorok Daniel: Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.
Intencje: 8.00 – Żuków: + Piotr Kolec
10.00 - Przywodzie: o Boże błogosławieństwo i łaskę zdrowia dla
Oliwiera Bartczaka z okazji 1 rocz. urodzin.
11.30 - Lubiatowo: + Jan Pijewski, Cecylia i Józef Pijewscy.
13.00 – Żuków: + Krzysztof Kozłowski od syna Marcina z żoną i dziećmi.



15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia za Zmarłych –
na Cmentarzu.

XXXII niedziela zwykła B - Wprowadzenie do liturgii, 12 listopada 2006
Dzisiejszą niedziele świętujemy w dzień po obchodach Święta Niepodległości. Chociaż miłość do Ojczyzny nie przez wszystkich rozumiana jest dzisiaj jako „suprema lex”, a niepodległość nie jest wartością, dla której warto walczyć i poświęcać się, i chociaż zasada „Bóg, Honor, Ojczyna” nieraz jest wyśmiewana przez ludzi, dla których Ojczyna już nic nie znaczy, to jednak każdy kto wierzy w Boga, ceni sobie dar niepodległej Ojczyzny. To właśnie dobrze rozumiany honor nakazuje nam być niepodległymi. Jeśli tego ktoś dzisiaj nie rozumie, to znaczy, że utracił honor dużo wczesniej, że w wymiarze najbardziej osobowym stracił niepodległość i poddał się złu. Dzisiaj zanosimy przed Ołtarze Pańskie nasze błaganie za Ojczyznę, a jednoczesnie prosimy, aby Bóg uwalniając nas od zła przywrócił nam niepodległość ducha, która czyni nas prawdziwie wolnymi.

Wprowadzenie do liturgii na XXX Niedziele zwykłą B
Przed uroczystością Wszystkich Świętych obchodzimy w naszych kościołach rocznicę ich poświęcenia. Kościół bowiem jest miejscem, gdzie ludzie stają się świętymi. Jest to możliwe dlatego, że w Kościele obecny jest Bóg, który nas uświęca przez swojego Syna Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Najważniejszym obrzędem podczas poświecenia świątyni jest namaszczenie ołtarza i ścian kościoła w czterech miejscach świętym olejem. Ma nam to ukazywać podobieństwo Kościoła do Chrystusa, czyli „namaszczonego Duchem Świętym”. Tutaj są do odkrycia i do przyswojenia sobie skarby miłości zawarte w Jego Sercu przebitym włócznią i w ranach po gwoździach, którymi był przybity do krzyża.
Dziś po Mszy Świętej nabożeństwo przebłagalne za zbeszczeszczenie obrazu Najśw. Serca Pana Jezusa w kościele parafialnym w Żukowie. Zdarzyło się to dwukrotnie dlatego też trzeba było obraz odnowić, wymienić ramę i zamontować szkło kuloodporne. Ten obraz na nowo poświęci Ksiądz Biskup podczas wizytacji.

Wprowadzenie do liturgii na XXVIII niedzielę zwykłą, 15 października 2006 r.
W dzisiejszą niedzielę, przystępując do ołtarza Pańskiego, wspominamy Sługę Bożego Jana Pawła II. Wielu z nas uczestniczyło we Mszy świętej sprawowanej przez Niego, a prawie wszyscy widzieli za pośrednictwem telewizji, jak składał Bogu Najświętszą Ofiarę. To są wspomnienia ciągle żywe, choć Jan Paweł II już nie żyje. Jego przykład pomaga nam w dalszym ciągu głębiej przeżywać Świętą Eucharystię. W tym Dniu Papieskim modlimy się o jak najszybszą kanonizację naszego wielkiego Rodaka. Wśród wielu argumentów, za szybkim wyniesieniem Jana Pawła II do chwały ołtarzy, przemawia do nas do nas bardzo mocno ten fakt, że Sługa sług Bożych był przede wszystkim sługą miłosierdzia. Korzystania z wielkiej skarbnicy Miłosierdzia Bożego i świadczenia miłosierdzia braciom i siostrom pragniemy uczyć się od Niego w tym dniu pamięci.

Wprowadzenie do liturgii na XXVII niedzielę zwykłą,
8 października 2006 r.
Przy ołtarzu Pańskim ludzie spotykają się z Bogiem, a sprawy ludzkie łączą się z wielkimi dziełami Boga. Przy ołtarzu dokonały się najważniejsze sprawy w naszym życiu. Dzisiejsza niedziela przypomina wszystkim małżonkom, że właśnie tutaj ślubowali sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńska, a wszystkim, którzy szukają dopiero celu w swoim życiu, że znajdą go właśnie tu przy ołtarzu, zarówno wtedy, gdy będą zawierać Sakrament Małżeństwa, jak i wtedy, gdy do Ofiary Chrystusa dołączą ofiarę swojego życia. To Bóg łączy ludzi ze sobą; dlatego przystąpmy dzisiaj do ołtarza Bożego nie sami, ale przyprowadźmy tu przynajmniej w swoim sercu tych, którym winni jesteśmy naszą miłość.

Wprowadzenie do liturgii
Dzisiejsza niedziela to szczególny dzień w Kościele w Polsce, a także w naszej wspólnocie parafialnej. Otwiera, bowiem Tydzień Miłosierdzia, tydzień uwrażliwienia nas na drugiego człowieka i jego problemy. Myślą przewodnią tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia jest hasło: Przywróćmy nadzieję potrzebującym. Bieda rodzi w człowieku zwątpienie prowadzące często do rozpaczy. Jesteśmy jednak przekonani, że wśród najgęstszych mroków doświadczenie ciemności nie jest ostateczne. Jesteśmy wyznawcami Chrystusa zmartwychwstałego, który w Eucharystii uobecnia swoje misterium śmierci, męki i zmartwychwstania. Z tego źródła pragniemy zaczerpnąć, by stać się wiarygodnymi świadkami nadziei, która nigdy nie zawodzi. Parafrazując powiedzenie jednego z filozofów: „myślę, więc jestem", chrześcijanin powie: „kocham, więc jestem", jestem, gdy myślę z miłością o innych, jestem bardziej, pełniej istnieję.
Bóg jest Miłością, przypominał nam Ojciec Święty w czasie pobytu w Polsce, umacniając naszą wiarę w Boga, który jest miłością pełną miłosierdzia. Najlepszym sposobem uczczenia miłości miłosiernej jest odpowiedź w tej samej tonacji. Niech nam w tym dopomoże jak najpełniejsze włączenie się sercem i czynem w Tydzień Miłosierdzia.

Przychodzimy dzisiaj do Zbawiciela, bo tylko On ma słowa życia wiecznego. Tylko Jezus potrafi odpowiedzieć na pytanie: „Po co człowiek żyje”. W podręcznikach pisanych przez różnych mistrzów jest zawsze rozdział ostatni, nawet wtedy, gdy został przez autorów zignorowany. Jeśli jakiś nauczyciel nie uwzględnia w swym nauczaniu śmierci, to tym bardziej jest ona obecna ziejąc pustka, ciszą i ciemnością. Nauczanie Jezusa nie pomija śmierci, ale nie jest rozdziałem ostatnim. Jego słowa są otwarte na nieskończoność i na nieśmiertelność. Jego słowa są słowami życia wiecznego. Tylko On wypowiada słowa, które są duchem i życiem. Słuchamy tych sów w liturgii słowa, a ich owoc przyjmujemy w chlebie eucharystycznym.

XVI NIEDZIELA W CIĄGU ROKU, 23 lipca 2006
Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” – mówi dziś Pan Jezus do zmęczonych nauczaniem apostołów. Nie tylko do apostołów.
Jezus dziś mówi tak do każdego z nas. Niech ta Eucharystia będzie dla nas takim „miejscem pustynnym”. Odpocznijmy nieco na modlitwie przed Panem od naszych trosk, zabiegania, starania o byt rodziny, zmartwień, które niesie codzienne życie. Oddajmy ten czas Jezusowi.

XV NIEDZIELA W CIĄGU ROKU, 16 lipca 2006
W Starym Testamencie Bóg posyłał do swojego ludu proroków. Jezus posyła Apostołów, aby wzywali do nawrócenia, wyrzucali złe duchy i uzdrawiali chorych. Dziś w Kościele także głoszone jest Słowo Boga żywego.
To Słowo ma moc, choć dociera do nas przez usta słabych, grzesznych ludzi. W każdej Eucharystii o wiele ważniejsze jest to, co Bóg ma nam do powiedzenia, niż to, co my mamy Mu do powiedzenia. Otwórzmy nasze serca na prawdę. Pozwólmy, by Słowo Boga objawiało swoją moc w naszym życiu. Ono uwalnia nas od zła, leczy dusze i ciała, wzywa do nawrócenia, daje nadzieję.

XIV NIEDZIELA W CIĄGU ROKU, 9 lipca 2006
Przepowiadaniu Dobrej Nowiny towarzyszy sprzeciw. Prorok Ezechiel spotkał się z oporem mieszkańców Jerozolimy. Święty Paweł skarżył się, że policzkuje go wysłannik piekieł, gdy głosi Ewangelię.
Pan Jezus został źle przyjęty w synagodze w Nazarecie. Nie mógł tam zdziałać żadnego cudu i dziwił się ich niedowiarstwu. Prawda jest trudna do wypowiedzenia, a jeszcze trudniejsza do przyjęcia. Każdy człowiek czuje w sobie opór przed prawdą. Chcemy przyjmować Słowo Boże, ale na naszych warunkach. Ten jednak doświadcza wyzwalającej mocy prawdy, kto podda się jej działaniu. Prośmy Pana, aby moc Jego Słowa miała dostęp do naszych serc. Módlmy się za wszystkich głosicieli Ewangelii, aby mieli w sobie prorockiego ducha.

TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ, 11 czerwca 2006
ODPUST PARAFIALNY
W naszej pielgrzymce drogami wiary dziękujemy dziś Bogu za objawienie nam prawdy o Nim samym, tej mianowicie, że jest Trójcą Osób. Przypomina o tym każdy krzyż uczyniony ze słowami: „w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”, tymi samymi, które przekazał sam Chrystus w chwili wniebowstąpienia. Za to wszystko Bogu niech będą dzięki.
Intencje: Żuków, 8.00 - + Stanisław i Andrzej Lachowscy.
Przywodzie, 10.00 - + Marian Pawłowski, 2 rocznica.
                         Lubiatowo, 11.30 – o Boże błogosławieństwo i zdrowie Mateusza Banasiewicz z okazji chrztu.
                             Żuków, 18.00 – o błogosławieństwo Trójcy Świętej dla całej parafii.

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO, 4 czerwca 2006 r.
WPROWADZENIE: Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest nazywana świętem proklamacji Kościoła, czyli dniem, w którym Kościót, dotknięty mocą z wysoka, porzucił strach i ból i wyszedł na świat, by głosić Chrystusa zmartwychwstałego. Ten apostolski Kościół trwa do dzisiaj i my wszyscy stanowimy Jego cząstkę. Prośmy, aby „Pan i Ożywicie!" dotknął każdego z nas, byśmy mogli na co dzień świadczyć o potędze Bożej miłości. Znając jednak naszą słabość, przeprośmy Boga za nasze grzechy:
PANIE, którego Duch przychodzi nas oczyścić, zmiłuj się nad nami. CHRYSTE, którego Duch przychodzi nas oświecić, zmiłuj się nad nami. PANIE, którego Duch przychodzi nas umocnić, zmiłuj się nad nami.

WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE, 28 V 2006 r.
Wniebowstąpienie Pańskie jest jak klamra, która łączy Ewangelie z Dziejami Apostolskimi, ziemskie życie Jezusa z życiem Kościoła. Ostateczne odejście Pana, czyli Jego wstąpienie do Nieba, rozpoczęło bowiem czas Kościoła, mistycznego Ciała Chrystusa. Obchodząc z radością i w uniesieniu dzisiejszą uroczystość, spójrzmy w stronę nieba.

Szósta Niedziela Wielkanocna, 21 V 2006
r. WPROWADZENIE: Zwycięstwo Jezusa na krzyżu, poprzedzone Jego męką, jest najważniejszym aktem „miłości do końca", l podobnie jak wciąż otrzymujemy od Niego owoce tego zwycięstwa, tak samo jesteśmy wezwani do naśladowania Go w tej miłości. Ważnego pouczenia udzieli nam dzisiejsza liturgia słowa.
Pozwólmy Bogu, by mógł jak najgłębiej wejść ze swoim orędziem do naszych serc i usunąć z nich wszelki grzech.

Szósta Niedziela Wielkanocna, 21 V 2006
r. WPROWADZENIE: Zwycięstwo Jezusa na krzyżu, poprzedzone Jego męką, jest najważniejszym aktem „miłości do końca", l podobnie jak wciąż otrzymujemy od Niego owoce tego zwycięstwa, tak samo jesteśmy wezwani do naśladowania Go w tej miłości. Ważnego pouczenia udzieli nam dzisiejsza liturgia słowa.
Pozwólmy Bogu, by mógł jak najgłębiej wejść ze swoim orędziem do naszych serc i usunąć z nich wszelki grzech.

Piąta Niedziela Wielkanocna, 14 V 2006 r.
WPROWADZENIE: żeby pokazać, jak bliski i ważny jest związek człowieka z Chrystusem, posługuje się On porównaniem z krzewem winnym. Chrystus jest silnym, odwiecznym krzewem, który żywi młode pędy-latorośle. Jeśli będą trwały w krzewie, będą żyły i wydadzą owoc. Jeśli odpadną od krzewu, umrą, bo zabraknie im pokarmu. Dla nas, latorośli, takim pokarmem, który daje nam Chrystus, jest Eucharystia.

WPROWADZENIE: Bracia i siostry, 40 dni przygotowywaliśmy nasze serca przez modlitwę, pokutę i uczynki chrześcijańskiej miłości. Dziś gromadzimy się, aby z catym Kościołem rozpocząć obchód misterium paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to zbawcze wydarzenie, z głęboką wiarą i pobożnością pójdźmy za Panem, abyśmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyża, dostąpili udziału w zmartwychwstaniu i życiu. Spójrzmy na krzyż i uznajmy, że też zadaliśmy naszymi grzechami cierpienia.

Wprowadzenie do liturgii na V niedzielę Wielkiego Postu, 2 IV 2006 r.
W piątą niedzielę Wielkiego Postu jesteśmy wezwani, aby iść z Chrystusem na najtrudniejsze drogi, nawet do Getsemani na Kalwarię. "Kto by chciał Mi służyć niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem tam będzie i mój sługa" (J 12,26).W dniu 2 kwietnia wprowadza nas na tę drogę sługa Boży Jan Paweł II. Przed rokiem towarzyszyliśmy Mu modlitwą w ostatnich chwilach Jego życia. Spoza murów Watykanu słyszeliśmy Jego ostatnie słowa, i „liczyliśmy” ostatnie oddechy tak brzemienne w cierpienie. Była to ostatnie nauka ukochanego Papieża i tę ostatnią lekcję mamy zapamiętać na całe życie. On tę wiedzę czerpał z Krzyża Chrystusowego i codziennego odprawiania Mszy świętej. Niech nasz pobożny dział w tej Mszy świętej będzie wypełnieniem Jego testamentu.