SŁOWO PASTERSKIE
na 3. Niedzielę zwykłą - 22 stycznia 2012 roku
(Jon 3, 1-5.10; 1 Kor 7, 29-31; Mk 1, 14-15)
Drodzy Bracia Kapłani,
Osoby Życia konsekrowanego,
Siostry i Bracia – Umiłowany Ludu Boży Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej,
a także wszyscy uczestnicy niedzielnej Liturgii.
Poruszające jest słowo z dzisiejszej Liturgii na temat nawracającej się Niniwy.
Poważne były grzechy Niniwy, jej rządzących oraz jej mieszkańców, skoro prorok Jonasz
zdecydowanie bronił się przed podjęciem powierzonej mu przez Boga misji wezwania
Niniwitów do nawrócenia. Gdy potem podjął już tę misję, to nie on sam nawracał Niniwę,
to przede wszystkim łaska Boga poruszyła serca króla i mieszkańców miasta. „Zobaczył Bóg
czyny ich, Że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą,
którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej”. To swoiste sprowadzenie niedoli przez
Boga na naród oznacza jednak nie tyle aktywne działanie Boga ku nadejściu cierpienia
na naród, ile pozwolenie narodowi, aby odczuł zwyczajne skutki swoich decyzji, przed
którymi dotychczas Bóg ich chronił. Nawracającym się Niniwitom Bóg dał potem nowe
zasoby ducha i społecznej siły.
Powraca ta atmosfera w słowach dzisiejszej Ewangelii. Jezus ogłasza, Że „Czas się
wypełnił i bliskie jest królestwo Boże”. I wzywa swoich uczniów: „Nawracajcie się i wierzcie
w Ewangelię”. Powtarzam i ja dzisiaj wraz z całym Kościołem, zwracając się do wszystkich
Was – uczniowie Chrystusa, wierni świętego Kościoła katolickiego: Podejmijcie Boże
zaproszenie do odmiany Życia, do przeorganizowania Życia zgodnie z Bożym Słowem
Prawdy, Miłości i Nadziei. Uwierzcie, Że czas się dopełnia także w naszym pokoleniu.
Uwierzcie, Że nie należy już zwlekać.
Jako wierni Chrystusa, Żyjący dzisiaj we Wspólnocie Jego Kościoła, jesteśmy
poddawani swoistemu egzaminowi duchowemu oraz społecznemu. Od strony duchowej
mamy niezwykłe możliwości rozwoju naszego Życia wewnętrznego, czyli Życia w łasce
Bożej, dzięki dostępności do głoszonego Słowa Pana, dzięki możliwościom rozwiniętej
szkoły medytacji chrześcijańskiej, nade wszystko medytacji biblijnej, dzięki wielości
propozycji charyzmatów w ruchach i stowarzyszeniach katolickich, dzięki niepowtarzalnemu
charyzmatowi każdego małżeństwa i rodziny katolickiej, rozwijających się na fundamencie
osobistego charyzmatu członków rodzinnej wspólnoty, a przede wszystkim dzięki zwyczajnej,