II Niedziela Wielkanocna (Niedziela Miłosierdzia), 30.03.2008 r. 
Zmartwychwstały Chrystus pokazuje Św. Tomaszowi swoje rany, przebacza mu niewiarę, daje kolejną szansę.
Miłosierdzie Boże nigdy nikogo nie odtrąca, wierzy nawet w wątpiących, pozyskuje niedowiarków. W Eucharystii Jezus pozwala nam dotykać swojego poranionego Ciała, obejmuje miłosierdziem, leczy nasze rany. Powtarzajmy razem  za Św. Faustyną: Jezu ufam Tobie!

Wigilia Paschalna i Niedziela Zmartwychwstania
Wigilia Paschalna jest początkiem Świętowania zmartwychwstania Chrystusa. Nie powinno się jej zaczynać, zanim nie zapadnie zmrok! To ma być Wielka Noc.
Wigilia Paschalna jest świętowaniem tajemnicy nowego życia, które przynosi zmartwychwstały Chrystus. Składa się z czterech części, z których każda odwołuje się do innego symbolu nowego życia światła, słowa, wody i uczty.

Liturgia rozpoczyna się przed kościołem od poświęcenia ognia oraz paschału - świecy symbolizującej Zmartwychwstałego. Paschał zapalony od poświęconego ognia wnosi się procesyjnie do ciemnego kościoła. Celebrans śpiewa trzykrotnie: Światło Chrystusa odpowiadamy: Bogu niech będą dzięki. Wierni odpalają świece od paschału. W starożytnym orędziu wielkanocnym, Exsultet (tzn. weselcie się), śpiewanym przez diakona lub kapłana, Kościół wychwala Boga za cud Wielkanocy. Liturgia słowa jest bardzo rozbudowana. Może się składać aż z dziewięciu czytań, które ukazują historię zbawienia od początku świata, przez wyjście narodu wybranego z Egiptu, aż do śmierci i zmartwychwstania Syna Bożego. Przed Ewangelia rozbrzmiewa uroczysty śpiew Alleluja.

Po homilii zaczyna się liturgia chrzcielna. Odœpiewana zostaje Litania do Wszystkich Œwiętych, następuje błogosławieństwo wody chrzcielnej, podczas którego paschał zanurza się w wodzie chrzcielnej. Z zapalonymi œwiecami wierni odnawiajš przymierze z Bogiem, zawarte przez chrzest. Ostatniš częœciš celebracji jest liturgia eucharystyczna, która kończy się uroczystš procesjš rezurekcyjnš. Koœciół ogłasza całemu œwiatu radosnš wieœć: Chrystus żyje, pokonał œmierć, naszš œmierć. Œwiatło Zmartwychwstałego rozjaœnia mrok nocy. Polska tradycja zezwala na procesję w niedzielny poranek, co jest zwyczajem sztucznym, rozbijajšcym cišgłoœć celebracji.

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, 16 marca 2008 r.
Niedziela Palmowa przypomina nam triumfalny wjazd Chrystusa Pana do Jerozolimy. Wołanie „hosanna” wnet zamieni się w okrzyk „ukrzyżuj Go”. Tak często te same usta wypowiadajš słowa błogosławieństwa i słowa przekleństwa.
Wsłuchujšc się dzisiaj w opis Męki Pańskiej, stańmy w pokorze pod krzyżem Zbawiciela. Na szczycie Golgoty widać dokładnie jednoczeœnie prawdę o moim grzechu i prawdę o Bogu, którego miłość jest większa niż mój grzech. W krzyżu Chrystusa nie adorujemy cierpienia, lecz miłoœć Boga, który do końca nas umiłował. Ta miłoœć daje nam siebie także w tej Eucharystii.


Intencje:
8.00 - Żuków: + Kowalski Bogdan imieninowo-urodzinowa.
10.00 - Przywodzie: o łaskę zdrowia i Bożego błogosławieństwa.
11.30 - Lubiatowo: + Tomasz i Franciszka Kowalscy
13.00 - Żuków: Józef Król z okazji imienin.
17.00 - Żuków: Gorzkie Żale z nauką pasyjną.

      V Niedziela WIELKIEGO POSTU, 9 marca 2008 r.

      Rozpoczęcie REKOLEKCJI WIELKOPOSTNYCH 

WPROWDZENIE DO LITURGII
Ewangelia o wskrzeszeniu Łazarza jest zapowiedzią zmartwychwstania. To także kolejny obraz pokazujący, na czym polega łaska chrztu. Przez chrzest zostaliśmy zaszczepieni przeciwko śmierci.
Boża moc wydobywa nas z grobu grzechów i wprowadza w świat życia wolnego od grzechu i śmierci. „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz” – to słowa dające życie. Każda Eucharystia jest spotkaniem z Jezusem. On chce odnowić nasze życie. On ma moc przywracać nadzieję w sytuacjach po ludzku beznadziejnych. Trzeba tylko zaufać bardziej Jemu niż sobie.

III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 24.02.2008
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Wielki Post jest okresem, w którym Kościół ponawia z mocą i kieruje do wszystkich wierzących zachętę do nawrócenia. Jest to zachęta, rozbrzmiewająca w sposób wyjątkowy we Mszy Świętej, w której wezwanie: „Przeprośmy Boga za nasze grzechy", nabiera charakteru społecznego i kościelnego, stając się warunkiem owocnego przyjęcia skutków zbawczych Ofiary Chrystusa, którą złożył za nas na krzyżu. Dlatego otwieramy nasze serca na słuchanie słowa Bożego, aby w jego świetle szukać dróg nawrócenia i odnowienia naszego życia osobistego i społecznego. Komunia Święta staje się natomiast źródłem życia i mocy na codzienne potwierdzanie czynami usłyszanego słowa.

II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 17.02.2008
Wprowadzenie do Mszy Świętej
W wielkopostnej wędrówce ku radości Wielkiej Nocy idziemy dziś w duchowej pielgrzymce na górę Tabor, na której Jezus przemienił się wobec uczniów. Tam usłyszeli oni głos Ojca: „To jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!" (Mt 17,5).
Uczeń Jezusa słucha swego Mistrza. Słowa zaś Pana przemieniają jego życie. Ta przemieniająca moc słowa Bożego będzie przedmiotem naszej dzisiejszej refleksji.
Rozpoczynając Eucharystię, przeprośmy najpierw Boga, bogatego w miłosierdzie, za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Jego słowo i złożyć Najświętszą Ofiarę.

I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - 09.02.2008
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Rozpoczęliśmy Wielki Post. To czas przygotowania do Wielkanocy, czas pokuty, nawrócenia, porządkowania życia, oczyszczenia serca. Wzorem jest dla nas Jezus poszczący 40 dni na pustyni.
On pokazuje, że siła do pokonania szatana i grzechu płynie ze Słowa Bożego, z poddania się Bożej mocy. W tej Eucharystii oddajmy Bogu wszystkie wielkopostne postanowienia, rozpalmy w sobie pragnienie trwałej i głębokiej przemiany życia.

IV NIEDZIELA ZWYKŁA - 03.02.2008
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Jako uczniowie Chrystusa stajemy przy ołtarzu w dzień Pański, by słuchać Jego słowa i umocnić się Jego Ciałem i Krwią. Jezus prowadzi nas dzisiaj na górę błogosławieństw, by przypomnieć nam „konstytucję" swojego królestwa. Kolejny raz wypada nam stanąć wobec pytania, czy jako Jego uczniowie wypełniamy jej wskazania. Idąc za wezwaniem Apostoła Narodów: „Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu" (l Kor 1,26), zechciejmy odpowiedzieć sobie w sumieniu na pytanie, jak wygląda nasze świadectwo o przynależności do Chrystusa i Kościoła w środowisku, w którym realizuje się nasza codzienność.
Za nasze grzechy, które zawsze są antyświadectwem naszej wiary i miłości do Boga i ludzi, przepraszajmy na początku tej Mszy Świętej, byśmy mogli godnie ją sprawować.

III NIEDZIELA ZWYKŁA - 27.01.2008
Wprowadzenie do liturgii
Ewangelia ukazuje nam dzisiaj Jezusa, który zaczyna nauczać. Głosi bliskość Królestwa Bożego, wzywa do nawrócenia i wiary w Ewangelię.
Do głoszenia Ewangelii Jezus zaprosił prostych rybaków, których uczynił rybakami ludzi. Dzisiaj Jezus wciąż głosi Dobrą Nowinę posługując się swoim Kościołem. Wciąż powołuje nowych pomocników, rybaków ludzi. Ludzkie, grzeszne usta mogą głosić Słowo Boga. Wielka to rzecz być pomocnikiem Boga w zbawianiu świata.

Niedziela w ramach Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan
Wprowadzenie do Mszy Świętej
W tych dniach Kościół w szczególny sposób gromadzi się i zachęca, by kierować do Boga usilną prośbę o zjednoczenie wszystkich chrześcijan, przeżywamy bowiem Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Różne bolesne podziały raniły wielokrotnie i nadal ranią Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa.
Wieczernikowa modlitwa i prośba Jezusa o jedność Jego uczniów czeka jeszcze na pełną realizację historyczną i domaga się od wszystkich zaangażowania, zwłaszcza modlitewnego. Włączamy się w tę modlitwę także w czasie obecnej Mszy Świętej, wierząc mocno, że Eucharystia jest najskuteczniejszym źródłem jedności Kościoła. Tutaj sam Chrystus łączy nas ze sobą i między nami, dając nam najwyższy udział w Jego Ciele. Stąd wychodzimy umocnieni, by jedność wśród wierzących budować codzienną walką z grzechem i wytrwałym na¬szym świadectwem pełnienia woli Bożej.

Chrzest Pański, 13 STYCZNIA 2008 r.
Wprowadzenie do Mszy świętej
Będąc w 2000 roku w Ziemi Świętej, Ojciec Święty Jan Paweł II udał się nad rzekę Jordan i odmówił modlitwę, w której uwielbił Chrystusa następującymi słowami: „Chwała Tobie, o Chryste, Synu Boży! Ty przybyłeś do wód Jordanu, aby ochrzcić się z rąk Janowych. Zstąpił na Ciebie Duch jak gołę¬bica. Otworzyło się niebo nad Tobą i dał się słyszeć głos Ojca: «To jest mój Syn umiłowany!» Znad rzeki błogosławionej Twoją obecnością poszedłeś dalej chrzcić nie tylko wodą, lecz ogniem i Duchem Świętym".
Te słowa papieskiej modlitwy dokładnie wyrażają to, co niesie ze sobą treść dzisiejszego święta Chrztu Pańskiego: Pan Jezus uświęcił wody Jordanu. W ten sposób zapowiedział, że kiedyś przez wodę chrztu świętego ciemności ludzkiego grzechu będą ustępować przed światłem Bożej łaski. Dlatego podczas obrzędów chrzcielnych Kościół zapala świecę jako symbol, że Jezus Chrystus staje się Światłem w sercu odrodzonego w Duchu Świętym człowieka. Jako dziecko Boże, człowiek staje się jednocześnie uczniem Jezusa Chrystusa.

Wprowadzenie do Mszy świętej
Gromadzimy się przy ołtarzu Pańskim w dniu święta Najświętszej Rodziny Nazaretańskiej. Pozostanie ona na zawsze najdokonalszym wzorem dla każdej rodziny. Pragniemy dziś modlić się w intencji wszystkich rodzin, aby stanowiły zdrowy fundament życia ludzkiego na ziemi. Prośmy dziś w sposób szczególny Najświętszą Rodzinę, by nasze rodziny za jej przykładem żyły i promieniowały miłością, nadzieją i pokojem.
Wnikając w nasze sumienia, rozważmy: jak wypełniamy nasze obowiązki rodzinne? A za to, że niekiedy je zaniedbywaliśmy, przeprośmy teraz Boga, byśmy mogli godnie uczestniczyć w tej Eucharystii.

Boże Narodzenie AD 2007.
Dzieląc się darem miłości Boga,
Objawionej nam w Bożym Dzieciątku,
Życzę wszystkim parafianom i przybyłym
Gościom, aby radość Narodzenia Pańskie-
go zagościła w naszych sercach, rodzinach
i miejscach pracy. Niech Jezus pomaga nam
pokonywać wszelkie trudności i dzielić się
z innymi pokojem i chrześcijańską nadzieją w
Nowym roku 2008.
                                             Ks. Mirosław Gębicki
Boże Narodzenie 2007 r.

IV Niedziela Adwentu, 23 grudnia 2007 r.
W ostatnią niedzielę Adwentu usłyszymy w Ewangelii o niepokoju św. Józefa. On też miał swoje zwiastowanie. Maryja niosąca pod sercem Zbawiciela doświadczyła cichej, pokornej miłości swojego małżonka.
Św. Józef uczy nas zaufania Bogu także wtedy, gdy Boże plany są inne niż nasze ludzkie oczekiwania. Uczy nas również wyciszenia i modlitewnego wpatrywania się w tajemnicę Wcielenia. Już jutro Wigilia. Prośmy Pana o godne przeżycie Świąt, zróbmy miejsce Bogu, który do nas przychodzi.

Intencje:
8.00 – Żuków: + Rodziców: Cecylia i Jan Trzoniec, siostrę Eleonorę i
braci Stanisława i Henryka
10.00 - Przywodzie: + Jan, Maria i Małgorzata Zych
11.30 - Lubiatowo: + Kazimierz Kobus
13.00 – Żuków: + Tadeusz Wieczorkiewicz w miesiąc po pogrzebie.
Dziś w Żukowie 15.30 – Przygotowanie żłóbka – młodzież szkół średnich.

III Niedziela Adwentu, 16 grudnia 2007 r.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Każdy też tęskni za domem, który spełnia różne funkcje. Tęskni za domem, który będzie oazą spokoju, bezpiecznym portem, kliniką, gdzie leczyć się może zranione serce, sanktuarium miłości. Tęskni za domem, który jest szkołą radości. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do radości prawdziwej, radości płynącej z bliskości przychodzącego Pana, który pragnie wraz z nami stworzyć właśnie taki dom, za którym tęsknimy.

III Niedziela Adwentu, 16 grudnia 2007 r.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Każdy też tęskni za domem, który spełnia różne funkcje. Tęskni za domem, który będzie oazą spokoju, bezpiecznym portem, kliniką, gdzie leczyć się może zranione serce, sanktuarium miłości. Tęskni za domem, który jest szkołą radości. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do radości prawdziwej, radości płynącej z bliskości przychodzącego Pana, który pragnie wraz z nami stworzyć właśnie taki dom, za którym tęsknimy.

Wprowadzenie do Mszy Świętej

Adwent jest nie tylko czasem oczekiwania na przyjście Pana w tajemnicy Bożego Narodzenia, ale i okresem wzmożonego wysiłku, by sprostać wymaganiom postawionym swoim uczniom przez Chrystusa, najpierw w rodzinie.
W naszych modlitwach pamiętajmy również o bliźnich na Wschodzie, których w tę drugą Niedzielę Adwentu chcemy -jak co roku - wspierać duchowo i materialnie.

I Niedziela Adwentu, 2 grudnia 2007 r.
Rozpoczynamy dziś Adwent. To czas pobożnego i radosnego oczekiwania na spotkanie ze Zbawicielem. Czekamy na powtórne przyjście Pana, czekamy również na świętowanie tajemnicy Bożego narodzenia.
Czekanie wymaga gotowości, wytężonej uwagi, przygotowania serca, pracy nad sobą. Adwent uświadamia nam, że nie mamy tutaj stałego miejsca, jesteśmy pielgrzymami do naszej prawdziwej ojczyzny. Ojczyzną człowieka jest Bóg. On tęskni za nami. Chciejmy i my zatęsknić za Nim. Powtórzmy z przekonaniem adwentowe zawołanie: Marana tha! Przyjdź, Panie Jezu!

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddajemy chwałą Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata.
Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam prawdę, że do Boga należy ostatnie słowo. On jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem wszystkiego. Czy w Ukrzyżowanym rozpoznaję królewski majestat Boga? Jezus jest królem, ale Jego królestwo nie jest z tego świata. On nie narzuca nikomu swojej władzy. Chce władać, ale nie siłą, potęgą czy upokorzeniem, ale miłością. Chce byśmy sami uznali w Nim króla.

UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddajemy chwałą Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata.
Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam prawdę, że do Boga należy ostatnie słowo. On jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem wszystkiego. Czy w Ukrzyżowanym rozpoznaję królewski majestat Boga? Jezus jest królem, ale Jego królestwo nie jest z tego świata. On nie narzuca nikomu swojej władzy. Chce władać, ale nie siłą, potęgą czy upokorzeniem, ale miłością. Chce byśmy sami uznali w Nim króla.

XXXII Niedziela Zwykła, 11 listopada – wprowadzenie do Liturgii
Każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania Pana Jezusa, jest małą Wielkanocą. Dzisiejsza niedziela wypada w dniu, kiedy nasz naród, obchodząc Święto Niepodległości dziękuje Bogu za to, że przed 89 laty przywrócił do życia wolną Polskę. Złączmy się we wspólnej modlitwie za naszą ziemską ojczyznę, prosząc Boga, abyśmy kiedyś zasłużyli sobie na wejście do ojczyzny niebieskiej.
Na początku tej Eucharystii przeprośmy Boga za grzechy popełnione przeciwko miłości ojczyzny.

WPROWADZENIE DO LITURGII
W pierwszą niedzielę listopada gromadzimy się w naszej wspólnocie parafialnej, aby uczestniczyć w eucharystycznym spotkaniu z Jezusem Chrystusem. W naszej pamięci obecna jest niedawna uroczystość Wszystkich Świętych, w której dziękowaliśmy Bogu za wielką rzeszę świętych i błogosławionych, którzy w ziemskim życiu szli wiernie za Jezusem, a dziś cieszą się przebywaniem z Nim w chwale. Każdy z nas, nie¬zależnie od życiowego stanu, jest powołany do naśladowania świętych, do trwania przy Jezusie w ziemskiej pielgrzymce, by spotkać się z Nim w wieczności.

Uroczystość poświęcenia własnego kościoła

Słowo kościół ma kilka znaczeń. Pisane z małej litery oznacza budowlę – świątynię.
Gdy piszemy je wielką literą myślimy o wspólnocie wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościołem, świątynią Ducha Świętego jest również pojedynczy człowiek, żyjący w przyjaźni z Bogiem.
Gromadzimy się dzisiaj w naszym kościele, obchodząc rocznicę jego poświęcenia. Chciejmy podczas tej Eucharystii dziękować Bogu za naszą świątynię, za tych którzy ją budowali i odrestaurowali po wojnie i nadal utrzymują.

Uroczystość poświęcenia własnego kościoła

Słowo kościół ma kilka znaczeń. Pisane z małej litery oznacza budowlę – świątynię.
Gdy piszemy je wielką literą myślimy o wspólnocie wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościołem, świątynią Ducha Świętego jest również pojedynczy człowiek, żyjący w przyjaźni z Bogiem.
Gromadzimy się dzisiaj w naszym kościele, obchodząc rocznicę jego poświęcenia. Chciejmy podczas tej Eucharystii dziękować Bogu za naszą świątynię, za tych którzy ją budowali i odrestaurowali po wojnie i nadal utrzymują.

XXVIII NIEDZIELA ROKU, 21 października 2007
MIŁOŚĆ ŹRÓDŁEM MISYJNEGO POWOŁANIA
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dzisiaj Kościół obchodzi Światowy Dzień Misyjny. Wszystkie wspólnoty chrześcijańskie poświęcają tę niedzielę na modlitwę i ofiarowanie własnego wkładu na rzecz misji i misjonarzy na świecie.
Ta niedziela jest też dla nas - uczniów Chrystusa - okazją do rachunku sumienia nad realizacją podstawowego obowiązku, jakim jest dzieło ewangelizacji. Szerzenie wiary będzie możliwe wówczas, gdy nasze serca będą przepełnione miłością. Wołajmy więc za św. Teresą z Lisieux: „Moim powołaniem jest miłość!... W sercu Kościoła, który jest moją matką, będę miłością... w ten sposób będę wszystkim".
Akt pokuty
- Panie, który przyszedłeś na ziemię, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Zmiłuj się nad nami...
- Chryste, który miłością troskliwą i pełną współczucia przytulałeś do siebie chorych i odrzuconych. Zmiłuj się nad nami...
- Panie, który jesteś jedynym Zbawicielem wszystkich ludzi. Zmiłuj się nad nami..

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Tylko jeden z dziesięciu uzdrowionych z trądu okazał się człowiekiem zdolnym do wdzięczności. Ten wdzięczny Samarytanin z dzisiejszej Ewangelii może być dla nas wyrzutem sumienia.
Tak często prosimy Boga o tysiące różnych rzeczy, ale czy potrafimy Mu dziękować? Eucharystia znaczy dziękczynienie. Niech udział w tej Mszy św. będzie dziś wyrazem naszej wdzięczności Bogu za Jego dary. Przeżywając Dzień Papieski dziękujmy za dar papieża Jana Pawła II, za świadectwo jego wiary. Prośmy pokornie, byśmy tego daru nie zmarnowali.

XXVII NIEDZIELA ROKU, 7 października 2007
63 Tydzień Miłosierdzia
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Apostołowie prosili Jezusa o przymnożenie wiary. Ta prośba jest nam bliska. Każda Msza święta jest szansą pomnożenia naszej wiary, jeśli tylko pozwolimy Bogu działać, jeśli przyjmiemy Jego Słowo i damy się prowadzić.
Z pomocą Bożej łaski nawet mała wiara może dokonywać rzeczy wielkich. Powtórzmy więc na początku tej Eucharystii pokorną prośbę: „Panie przymnóż nam wiary”. Dziś rozpoczynamy tydzień miłosierdzia. Pamiętajmy w naszej modlitwie o wszystkich ludziach czekających na pomoc materialną i duchową.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Ewangeliczna opowieść o bogaczu i żebraku odsyła nas do obrazu świata podzielonego na bogatych i biednych. W tym świecie żyjemy. Jesteśmy cząstką tego świata. Chrystus przestrzega nas przed ułudą bogactwa i chciwością, bo mogą one zaślepić człowieka i doprowadzić go do prawdziwej, wiecznej biedy.
Wzywa też w ten sposób do umiłowania ubóstwa w duchu. Obiecuje na tej drodze wieczne szczęście i obfitość wszelkich dóbr. Zapewnia: „błogosławieni ubodzy w duchu" (Mt 5,3). Wzywa też swoim nauczaniem - również głosem Kościoła - do dawania na co dzień świadectwa solidarności z ubogimi.
Eucharystia, w której uczestniczymy, jako ofiara i uczta miłości jest źródłem, fundamentem i szkołą prawdziwej solidarności z Bogiem i bliźnimi. Otwórzmy się zatem na jej owoce.

XXV NIEDZIELA ROKU, 23 września 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
W duchu wdzięczności za miniony tydzień, stajemy wokół oł¬tarza Chrystusowego, aby wielbić Boga za Jego nieskończoną miłość wobec nas. Każda Ofiara Eucharystyczna jest uobec¬nieniem męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Dlatego wdzięczni za okazaną nam przez Boga miłość dzię¬kujemy za wszystkie Jego dary, a jednocześnie prosimy, aby darzył nas nieustannie swoimi łaskami.
Wsłuchując się w dzisiejsze czytania mszalne, uczmy się wiernej służby Bogu i ludziom tak, aby nasza codzienność była kształtowana w duchu ewangelicznym. A za to, że nie zawsze chcieliśmy, aby słowo Boże kształtowało nasze życie, przepro¬śmy Boga, abyśmy godnie i owocnie mogli uczestniczyć w tej Eucharystii.

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA - DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO
PRZEKAZU -16.09.2007
Wprowadzenie do liturgii
Boża obietnica zbawienia, głoszona przez wieki, spełnia się w Jezusie Chrystusie, w jego ofierze, która uobecniana jest w każdej Mszy Świętej. Uczestnicząc w niej, mamy udział w dziele zbawienia. Przystępując do stołu, otrzymujemy zadatek życia wiecznego.
Dzisiejsza Eucharystia przypada w Dzień Środków Społecznego Przekazu i kieruje nasze myśli w stronę tych wszystkich, którzy informując i wychowując, mają udział w głoszeniu Dobrej Nowiny. Otoczmy naszą modlitwą wszystkich dziennikarzy i pracowników mediów, aby jak najlepiej wypełniali swoje powołanie, służąc dobru społecznemu.