Wprowadzenie do Mszy świętej
Gromadzimy się przy ołtarzu Pańskim w dniu święta Najświętszej Rodziny Nazaretańskiej. Pozostanie ona na zawsze najdokonalszym wzorem dla każdej rodziny. Pragniemy dziś modlić się w intencji wszystkich rodzin, aby stanowiły zdrowy fundament życia ludzkiego na ziemi. Prośmy dziś w sposób szczególny Najświętszą Rodzinę, by nasze rodziny za jej przykładem żyły i promieniowały miłością, nadzieją i pokojem.
Wnikając w nasze sumienia, rozważmy: jak wypełniamy nasze obowiązki rodzinne? A za to, że niekiedy je zaniedbywaliśmy, przeprośmy teraz Boga, byśmy mogli godnie uczestniczyć w tej Eucharystii.

Boże Narodzenie AD 2007.
Dzieląc się darem miłości Boga,
Objawionej nam w Bożym Dzieciątku,
Życzę wszystkim parafianom i przybyłym
Gościom, aby radość Narodzenia Pańskie-
go zagościła w naszych sercach, rodzinach
i miejscach pracy. Niech Jezus pomaga nam
pokonywać wszelkie trudności i dzielić się
z innymi pokojem i chrześcijańską nadzieją w
Nowym roku 2008.
                                             Ks. Mirosław Gębicki
Boże Narodzenie 2007 r.

IV Niedziela Adwentu, 23 grudnia 2007 r.
W ostatnią niedzielę Adwentu usłyszymy w Ewangelii o niepokoju św. Józefa. On też miał swoje zwiastowanie. Maryja niosąca pod sercem Zbawiciela doświadczyła cichej, pokornej miłości swojego małżonka.
Św. Józef uczy nas zaufania Bogu także wtedy, gdy Boże plany są inne niż nasze ludzkie oczekiwania. Uczy nas również wyciszenia i modlitewnego wpatrywania się w tajemnicę Wcielenia. Już jutro Wigilia. Prośmy Pana o godne przeżycie Świąt, zróbmy miejsce Bogu, który do nas przychodzi.

Intencje:
8.00 – Żuków: + Rodziców: Cecylia i Jan Trzoniec, siostrę Eleonorę i
braci Stanisława i Henryka
10.00 - Przywodzie: + Jan, Maria i Małgorzata Zych
11.30 - Lubiatowo: + Kazimierz Kobus
13.00 – Żuków: + Tadeusz Wieczorkiewicz w miesiąc po pogrzebie.
Dziś w Żukowie 15.30 – Przygotowanie żłóbka – młodzież szkół średnich.

III Niedziela Adwentu, 16 grudnia 2007 r.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Każdy też tęskni za domem, który spełnia różne funkcje. Tęskni za domem, który będzie oazą spokoju, bezpiecznym portem, kliniką, gdzie leczyć się może zranione serce, sanktuarium miłości. Tęskni za domem, który jest szkołą radości. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do radości prawdziwej, radości płynącej z bliskości przychodzącego Pana, który pragnie wraz z nami stworzyć właśnie taki dom, za którym tęsknimy.

III Niedziela Adwentu, 16 grudnia 2007 r.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Każdy też tęskni za domem, który spełnia różne funkcje. Tęskni za domem, który będzie oazą spokoju, bezpiecznym portem, kliniką, gdzie leczyć się może zranione serce, sanktuarium miłości. Tęskni za domem, który jest szkołą radości. Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do radości prawdziwej, radości płynącej z bliskości przychodzącego Pana, który pragnie wraz z nami stworzyć właśnie taki dom, za którym tęsknimy.

Wprowadzenie do Mszy Świętej

Adwent jest nie tylko czasem oczekiwania na przyjście Pana w tajemnicy Bożego Narodzenia, ale i okresem wzmożonego wysiłku, by sprostać wymaganiom postawionym swoim uczniom przez Chrystusa, najpierw w rodzinie.
W naszych modlitwach pamiętajmy również o bliźnich na Wschodzie, których w tę drugą Niedzielę Adwentu chcemy -jak co roku - wspierać duchowo i materialnie.

I Niedziela Adwentu, 2 grudnia 2007 r.
Rozpoczynamy dziś Adwent. To czas pobożnego i radosnego oczekiwania na spotkanie ze Zbawicielem. Czekamy na powtórne przyjście Pana, czekamy również na świętowanie tajemnicy Bożego narodzenia.
Czekanie wymaga gotowości, wytężonej uwagi, przygotowania serca, pracy nad sobą. Adwent uświadamia nam, że nie mamy tutaj stałego miejsca, jesteśmy pielgrzymami do naszej prawdziwej ojczyzny. Ojczyzną człowieka jest Bóg. On tęskni za nami. Chciejmy i my zatęsknić za Nim. Powtórzmy z przekonaniem adwentowe zawołanie: Marana tha! Przyjdź, Panie Jezu!

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddajemy chwałą Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata.
Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam prawdę, że do Boga należy ostatnie słowo. On jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem wszystkiego. Czy w Ukrzyżowanym rozpoznaję królewski majestat Boga? Jezus jest królem, ale Jego królestwo nie jest z tego świata. On nie narzuca nikomu swojej władzy. Chce władać, ale nie siłą, potęgą czy upokorzeniem, ale miłością. Chce byśmy sami uznali w Nim króla.

UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA
W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddajemy chwałą Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata.
Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam prawdę, że do Boga należy ostatnie słowo. On jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem wszystkiego. Czy w Ukrzyżowanym rozpoznaję królewski majestat Boga? Jezus jest królem, ale Jego królestwo nie jest z tego świata. On nie narzuca nikomu swojej władzy. Chce władać, ale nie siłą, potęgą czy upokorzeniem, ale miłością. Chce byśmy sami uznali w Nim króla.

XXXII Niedziela Zwykła, 11 listopada – wprowadzenie do Liturgii
Każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania Pana Jezusa, jest małą Wielkanocą. Dzisiejsza niedziela wypada w dniu, kiedy nasz naród, obchodząc Święto Niepodległości dziękuje Bogu za to, że przed 89 laty przywrócił do życia wolną Polskę. Złączmy się we wspólnej modlitwie za naszą ziemską ojczyznę, prosząc Boga, abyśmy kiedyś zasłużyli sobie na wejście do ojczyzny niebieskiej.
Na początku tej Eucharystii przeprośmy Boga za grzechy popełnione przeciwko miłości ojczyzny.

WPROWADZENIE DO LITURGII
W pierwszą niedzielę listopada gromadzimy się w naszej wspólnocie parafialnej, aby uczestniczyć w eucharystycznym spotkaniu z Jezusem Chrystusem. W naszej pamięci obecna jest niedawna uroczystość Wszystkich Świętych, w której dziękowaliśmy Bogu za wielką rzeszę świętych i błogosławionych, którzy w ziemskim życiu szli wiernie za Jezusem, a dziś cieszą się przebywaniem z Nim w chwale. Każdy z nas, nie¬zależnie od życiowego stanu, jest powołany do naśladowania świętych, do trwania przy Jezusie w ziemskiej pielgrzymce, by spotkać się z Nim w wieczności.

Uroczystość poświęcenia własnego kościoła

Słowo kościół ma kilka znaczeń. Pisane z małej litery oznacza budowlę – świątynię.
Gdy piszemy je wielką literą myślimy o wspólnocie wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościołem, świątynią Ducha Świętego jest również pojedynczy człowiek, żyjący w przyjaźni z Bogiem.
Gromadzimy się dzisiaj w naszym kościele, obchodząc rocznicę jego poświęcenia. Chciejmy podczas tej Eucharystii dziękować Bogu za naszą świątynię, za tych którzy ją budowali i odrestaurowali po wojnie i nadal utrzymują.

Uroczystość poświęcenia własnego kościoła

Słowo kościół ma kilka znaczeń. Pisane z małej litery oznacza budowlę – świątynię.
Gdy piszemy je wielką literą myślimy o wspólnocie wszystkich wierzących w Chrystusa. Kościołem, świątynią Ducha Świętego jest również pojedynczy człowiek, żyjący w przyjaźni z Bogiem.
Gromadzimy się dzisiaj w naszym kościele, obchodząc rocznicę jego poświęcenia. Chciejmy podczas tej Eucharystii dziękować Bogu za naszą świątynię, za tych którzy ją budowali i odrestaurowali po wojnie i nadal utrzymują.

XXVIII NIEDZIELA ROKU, 21 października 2007
MIŁOŚĆ ŹRÓDŁEM MISYJNEGO POWOŁANIA
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dzisiaj Kościół obchodzi Światowy Dzień Misyjny. Wszystkie wspólnoty chrześcijańskie poświęcają tę niedzielę na modlitwę i ofiarowanie własnego wkładu na rzecz misji i misjonarzy na świecie.
Ta niedziela jest też dla nas - uczniów Chrystusa - okazją do rachunku sumienia nad realizacją podstawowego obowiązku, jakim jest dzieło ewangelizacji. Szerzenie wiary będzie możliwe wówczas, gdy nasze serca będą przepełnione miłością. Wołajmy więc za św. Teresą z Lisieux: „Moim powołaniem jest miłość!... W sercu Kościoła, który jest moją matką, będę miłością... w ten sposób będę wszystkim".
Akt pokuty
- Panie, który przyszedłeś na ziemię, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Zmiłuj się nad nami...
- Chryste, który miłością troskliwą i pełną współczucia przytulałeś do siebie chorych i odrzuconych. Zmiłuj się nad nami...
- Panie, który jesteś jedynym Zbawicielem wszystkich ludzi. Zmiłuj się nad nami..

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Tylko jeden z dziesięciu uzdrowionych z trądu okazał się człowiekiem zdolnym do wdzięczności. Ten wdzięczny Samarytanin z dzisiejszej Ewangelii może być dla nas wyrzutem sumienia.
Tak często prosimy Boga o tysiące różnych rzeczy, ale czy potrafimy Mu dziękować? Eucharystia znaczy dziękczynienie. Niech udział w tej Mszy św. będzie dziś wyrazem naszej wdzięczności Bogu za Jego dary. Przeżywając Dzień Papieski dziękujmy za dar papieża Jana Pawła II, za świadectwo jego wiary. Prośmy pokornie, byśmy tego daru nie zmarnowali.

XXVII NIEDZIELA ROKU, 7 października 2007
63 Tydzień Miłosierdzia
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Apostołowie prosili Jezusa o przymnożenie wiary. Ta prośba jest nam bliska. Każda Msza święta jest szansą pomnożenia naszej wiary, jeśli tylko pozwolimy Bogu działać, jeśli przyjmiemy Jego Słowo i damy się prowadzić.
Z pomocą Bożej łaski nawet mała wiara może dokonywać rzeczy wielkich. Powtórzmy więc na początku tej Eucharystii pokorną prośbę: „Panie przymnóż nam wiary”. Dziś rozpoczynamy tydzień miłosierdzia. Pamiętajmy w naszej modlitwie o wszystkich ludziach czekających na pomoc materialną i duchową.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Ewangeliczna opowieść o bogaczu i żebraku odsyła nas do obrazu świata podzielonego na bogatych i biednych. W tym świecie żyjemy. Jesteśmy cząstką tego świata. Chrystus przestrzega nas przed ułudą bogactwa i chciwością, bo mogą one zaślepić człowieka i doprowadzić go do prawdziwej, wiecznej biedy.
Wzywa też w ten sposób do umiłowania ubóstwa w duchu. Obiecuje na tej drodze wieczne szczęście i obfitość wszelkich dóbr. Zapewnia: „błogosławieni ubodzy w duchu" (Mt 5,3). Wzywa też swoim nauczaniem - również głosem Kościoła - do dawania na co dzień świadectwa solidarności z ubogimi.
Eucharystia, w której uczestniczymy, jako ofiara i uczta miłości jest źródłem, fundamentem i szkołą prawdziwej solidarności z Bogiem i bliźnimi. Otwórzmy się zatem na jej owoce.

XXV NIEDZIELA ROKU, 23 września 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
W duchu wdzięczności za miniony tydzień, stajemy wokół oł¬tarza Chrystusowego, aby wielbić Boga za Jego nieskończoną miłość wobec nas. Każda Ofiara Eucharystyczna jest uobec¬nieniem męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Dlatego wdzięczni za okazaną nam przez Boga miłość dzię¬kujemy za wszystkie Jego dary, a jednocześnie prosimy, aby darzył nas nieustannie swoimi łaskami.
Wsłuchując się w dzisiejsze czytania mszalne, uczmy się wiernej służby Bogu i ludziom tak, aby nasza codzienność była kształtowana w duchu ewangelicznym. A za to, że nie zawsze chcieliśmy, aby słowo Boże kształtowało nasze życie, przepro¬śmy Boga, abyśmy godnie i owocnie mogli uczestniczyć w tej Eucharystii.

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA - DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO
PRZEKAZU -16.09.2007
Wprowadzenie do liturgii
Boża obietnica zbawienia, głoszona przez wieki, spełnia się w Jezusie Chrystusie, w jego ofierze, która uobecniana jest w każdej Mszy Świętej. Uczestnicząc w niej, mamy udział w dziele zbawienia. Przystępując do stołu, otrzymujemy zadatek życia wiecznego.
Dzisiejsza Eucharystia przypada w Dzień Środków Społecznego Przekazu i kieruje nasze myśli w stronę tych wszystkich, którzy informując i wychowując, mają udział w głoszeniu Dobrej Nowiny. Otoczmy naszą modlitwą wszystkich dziennikarzy i pracowników mediów, aby jak najlepiej wypełniali swoje powołanie, służąc dobru społecznemu.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Rozpoczął się już nowy rok szkolny. Wielu z nas zakończyło czas wakacji i podjęło na nowo swoje obowiązki. Pomocą w naszym trudzie jest Pan Bóg, który pragnie wspierać pracę rąk naszych swoim błogosławieństwem.
Niedzielna Eucharystia jest doskonałą okazją, aby zaprosić do naszych codziennych trosk Chrystusa. W ten sposób nasz trud i wysiłek możemy przemieniać w ofiarę miłości miłą Panu Bogu. Kontynuując nasze rozważania na temat powołania, dziś bliżej przypatrzymy się powołaniu do życia kontem¬placyjnego, czyli życia całkowicie oddanego Panu Bogu.
Na początku tej Mszy Świętej przeprośmy Boga za nasze grzechy i zaniedbanie dobra.

Wprowadzenie do liturgii

Gromadząc się w tę pierwszą niedzielę września wokół ołtarza Pańskiego, pragniemy dobremu Bogu powierzać to wszystko, co stanowiło treść naszego życia w ostatnich dniach, a jednocześnie prosić o moc, światło i błogosławieństwo na nadchodzące dni, zadania, sytuacje. Dzisiejsza niedziela przypomina nam, że fundamentem autentycznej świętości jest właściwie rozumiana pokora. Dlatego też, u progu tej liturgii, błagajmy z pokorą o zmiłowanie nad nami.

XXI NIEDZIELA ROKU, 26 sierpnia 2007
Wprowadzenie do liturgii

Małżonkowie swoją energię ofiarowaną rodzinie czerpią z Boga, który w tajemnicy Trójcy Świętej jest doskonałym źródłem i wzorem życia małżeńskiego oraz wspólnoty rodzinnej. Małżeństwo, w którym cała rzeczywistość ludzka skoncentrowana jest na Bogu i grawituje ku Niemu głębią swojej miłości, staje się przedłużeniem Bożej miłości i osobowego daru Boga dla wielokształtnej wspólnoty rodzinnej. Wzorem takiej wspólnoty jest Święta Rodzina.
Zastanawiając się dziś nad powołaniem małżonków i rodziców, módlmy się za wstawiennictwem Matki Bożej Częstochowskiej za wszystkie rodziny naszej parafii, wypraszając im potrzebne łaski.
Najpierw przeprośmy jednak Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w tej Eucharystii.

XXIII NIEDZIELA ROKU, 17 sierpnia 2007
Wprowadzenie do liturgii
Usłyszymy dziś słowa Jezusa Chrystusa: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął" (Łk 12,49). Ogień miłości, który zapłonął na krzyżu i który ma oczyścić zło świata oraz zapalić serca nowym życiem, potrze¬buje w Kościele ludzi, którzy będą go nieustannie rozniecali. Do tej szlachetnej misji Chrystus powołuje różne osoby i przy¬dziela im odpowiednie zadania.
Wśród powołanych do rozniecania Bożego ognia w świe¬cie pełnym chłodu i różnych niedostatków są także świeckie osoby samotne, obdarzone Bożą energią, ciepłem i darem miłości. Niech spotkanie z Chrystusem eucharystycznym pomoże nam wszystkim, także idącym przez życie w pojedynkę, odkryć swoje właściwe miejsce i powołanie w Kościele. A za wszelkie zaniedbania przeprośmy teraz Boga.

XIX Niedziela Zwykła, 12 sierpnia – wprowadzenie do Liturgii
„Gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze”. Ewangelia zachęca nas dzisiaj do przemyślenia, co jest w moim życiu cenne, co jest wartością najważniejszą.
Przyznajmy szczerze, że nieraz gonimy za byle czym. Jezus wzywa nas dziś do szczerego rozpoznania własnych zniewoleń, nieuporządkowanych przywiązań, które odbierają nam radość i wolność. Gdzie jest tak naprawdę moje serce, komu lub czemu je ofiarowałem? Jakie miejsce tak naprawdę zajmuje w moim życiu Bóg?

Intencje:
8.00 – Żuków: + Jarosław i Magdalena z rodziny Klementowskich.
10.00 - Przywodzie: Gerhard Rutz, 2 rocz.
11.30 – Lubiatowo:. + Stanisława, Jan, Jan Nowak
13.00 – Żuków: + Wiesław i Czesław Pietrzak.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Dzisiejsza liturgia słowa wskazuje na odniesienie się człowieka do rzeczywistości ziemskich takich, jak życie, praca, mienie, i zachęca nas do uwalniania się od ciężaru dóbr doczesnych dla osiągnięcia dóbr niebieskich. Szczególne świadectwo temu dają osoby powołane do życia konsekrowanego w instytutach zakonnych lub świeckich. Czynią to zwłaszcza przez praktykowanie dobrowolnego ubóstwa obranego dla na¬śladowania Chrystusa. Także poprzez profesję pozostałych rad ewangelicznych: czystości i posłuszeństwa, żyją oni dla samego Boga i wyrzekają się dóbr tego świata.
Życie konsekrowane wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego do zjednoczenia z Bogiem w Jego wiecznym królestwie. Wpatrując się w powołanie osób konsekrowanych chcemy więc lepiej odpowiadać Bogu na nasze chrześcijańskie powołanie.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Często słyszymy wyznanie: nie potrafię się modlić. Niektórzy zaś pytają: po co się modlić? W dzisiejszej Ewangelii Jezus daje nam wzór doskonałej modlitwy i równocześnie uświada¬mia nam, że jesteśmy stworzeniami zależnymi od naszego Stwórcy, do którego możemy mówić Ojcze nasz.
Jezus przypomina nam także, że wszyscy należymy do jednej Bożej rodziny i nie możemy zapominać o chlebie po¬wszednim, a także o przebaczeniu bliźniemu, tak jak czyni to względem nas Ojciec, który jest w niebie.
Wsłuchując się w tę wspaniałą katechezę Jezusa na temat modlitwy, zastanówmy się nad tym, jaka jest nasza osobista modlitwa.

XVI Niedziela Zwykła, 22 lipca 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Przychodząc na Mszę Świętą, dokonujemy wyboru. Rezygnu¬jemy z czasu, który można by spędzić w inny sposób. Przyjście do kościoła to opowiedzenie się za spotkaniem z Bogiem, któ¬ry daje nam siebie w swoim słowie i - przede wszystkim - pod postacią chleba. Jeśli ten wybór pochodzi z serca, to świadczy o wyraźnym postawieniu Boga na pierwszym miejscu, czyli przyjęciu takiej hierarchii wartości, takiego porządku, w którym On zajmuje najważniejsze i wyjątkowe miejsce. Jeśli podejmiemy teraz trud aktywnego zaangażowania się w misteria, które tutaj się dokonują, to z pewnością wyjdziemy z tej świątyni bardziej przygotowani do stawiania czoła naszym co¬dziennym obowiązkom.

XV Niedziela Zwykła, 15 lipca 2007
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Wszyscy jesteśmy powołani do spełniania dobrych uczynków i praktykowania na co dzień miłości miłosiernej. Jako chrześci¬janie nie możemy zapomnieć, że dążąc do własnego zbawie¬nia, jesteśmy odpowiedzialni także za innych. Najważniejsze przykazanie dotyczy przecież Boga i bliźnich. Pierwszy krok został już wykonany.
Jezus wziął odpowiedzialność za nas, by nauczyć nas od¬powiedzialności wzajemnej za siebie. Niech świadectwo Jezu¬sa umacnia nas w trudzie praktykowania miłości miłosiernej.

XIV Niedziela Zwykla, 8 lipca 2007
„Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki”. Kiedy słyszymy te słowa, myślimy o misjonarzach w dalekich krajach. A przecież misję głoszenia Ewangelii Jezus powierzył każdemu z nas, bez wyjątku.
Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana. W sakramencie bierzmowania otrzymaliśmy moc Ducha Świętego uzdalniającą nas do dawania świadectwa. Pozwólmy prowadzić się Duchowi.

XIIINiedziela Zwykla, 1 lipca 2007
Droga naśladowania Jezusa wymaga wytrwałości i radykalizmu. Boimy się wszelkiej jednoznaczności. Mówimy często „tak, ale…”.
Słowo Boże wzywa nas dzisiaj do odwagi i konsekwencji. „Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”. Warto pójść na całość. Tu nie chodzi o zwycięstwo w teleturnieju, ale o zwycięstwo w życiu.