Wprowadzenie do Mszy Świętej

Czwarta Niedziela Adwentu jest już ostatnią na drodze naszych przygotowań do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Wydaje się, że Ten na którego czekamy jest
tuż za progiem, bo to dzisiejszej nocy będziemy celebrować
Jego narodziny, ale wytrwajmy jeszcze w spokojnej choć radosnej atmosferze oczekiwania. w Ewangelii spotykamy dziś Maryję, która uczy nas, jak przyjmować Bożą wolę w swoim życiu.

Wprowadzenie do liturgii

W naszej adwentowej drodze spotykamy dziś postać Św. Jana Chrzciciela, który wie dobrze kim jest. Wie, że nie jest Mesjaszem, ale tym, który ma go zapowiedzieć. W tej Eucharystii prośmy Boga, by objawił nam kim dlas niego jesteśmy, by pokazywał nam jak bardzo nas kocha. A najpierw przypomnijmy sobie, że jesteśmy grzeszni i tym bardziej prośmy o Jego miłość.

WPROWADZENIE DO LITURGII
I znów jesteśmy w drodze. Dziś słowo Boże chce zwrócić naszą uwagę na drogi, którymi kroczymy w życiu: czy są gotowe na przyjście Chrystusa? Czy jest w nich miejsce dla Pana Boga? Wyjdźmy na nasze drogi życia i głośmy Ewangelię, ale prośmy też w tej Eucharystii, by Bożej miłości było jak najwięcej na ścieżkach naszego życia.

WPROWADZENIE DO LITURGII
Mamy teraz właśnie czas początków: rozpoczynamy Adwent i rozpoczynamy podróż. Jaką podróż? To podróż i przygotowanie nie tylko do nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, ale także do przemiany naszego życia. Otwórzmy się na to wszystko, prosząc na początku dobrego Boga o miłosierdzie dla nas.

WPROWADZENIE DO LITURGII
Bóg mówi dzisiaj do nas: jestem obecny w tym najmniejszym, potrzebującym, spragnionym. Udział we Mszy Świętej, słuchanie Słowa Bożego ma budować naszą wiarę i otwierać oczy naszego serca na drugiego człowieka, każdego człowieka, abyśmy mogli w nich służyć samemu Chrystusowi.

WPROWADZENIE DO LITURGII

Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli zaprasza nas w sposób szczególny do odpowiedniego pomnażania swoich talentów, jakie każdy otrzymał od Boga. Nie można ich zakopywać, ale powinny one służyć zarówno nam samym, jak i wspólnocie Kościoła, do której należymy. Niech zatem udział w tej Mszy Świętej pozwoli nam jeszcze lepiej dostrzec w nas to, co może służyć innym, i otworzy nasze serca na ich potrzeby

XXXII NIEDZIELA Solidarności z Kościołem Prześladowanym
12 listopada 2017
WPROWADZENIE DO LITURGII

Nasz Pan, Jezus Chrystus w dzisiejszej Ewangelii zaprasza nas do czujności: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny" (Mt 25,13).
W całej historii Kościoła widzimy znaki, które wzywają do bycia czujnym na obecność dobra i zła. Nie możemy stracić okazji by stawać się dobrymi i nie ulegać grzechowi. Szczególną czujnością winniśmy wykazać się względem naszych braci i sióstr chrześcijan z Bliskiego Wschodu, którzy nadal cierpią, dając świadectwo swej wiary aż po najwyższą ofiarę własnego życia.
Dzisiaj Kościół w Polsce już po raz dziewiąty obchodzi Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Wspieramy duchowo i material¬nie tych, którzy z powodu imienia Jezus doświadczają wypędzenia ze swoich domów, grabieży, nakładania wysokich podatków. Każdego dnia muszą chronić swoich najbliższych tylko dlatego, że są chrześcijanami. W czasie tej Eucharystii w sposób szczególny otaczamy modlitwą nasze siostry i braci z Bliskiego Wschodu. Chrześcijanie są celowo eliminowani z tych terenów przez przedstawicieli tzw. fundamentalistów islamskich.
Na początku tej Eucharystii stańmy w prawdzie i przeprośmy Boga za to, że nie zawsze jesteśmy Jego świadkami w naszych rodzinach, szkole, miejscach pracy.

WPROWADZENIE DO LITURGII
Gromadzimy się na Eucharystii jako wspólnota sióstr i braci. Przychodzimy tu po tygodniu naszych codziennych zajęć. W świecie spełniamy różnorodne funkcje, nie jesteśmy w stanie uniknąć społecznych podziałów ani tendencji tego świata, która zachęca nas byśmy zajmowali pierwsze miejsca pośród innych. Tu – przy ołtarzu – Chrystus gromadzi nas, by nas pojednać ze sobą ale i zerwać wszelkie podziały pomiędzy nami.

WPROWADZENIE DO LITURGII
Dzisiaj nasza świątynia obchodzi swoje święto. Wspominamy dzień, w którym ta świątynia została poświęcona i otrzymała swoje imię. Nasz parafialny kościół jest pod wezwaniem Świętej Trójcy. Jako wspólnota parafialna chcemy w związku z tym wielbić Boga i składać Mu dziękczynienie za dar świątyni, w której się teraz gromadzimy. Z wdzięcznością módlmy się za jej budowniczych i fundatorów, którzy odeszli do domu Ojca. Dziękujemy także za sakrament chrztu Św., który przyjęliśmy też w kościele.

Wprowadzenie do liturgii
„Idźcie i głoście!” Co to oznacza w naszym osobistym życiu duchowym? Dzisiaj tak wielu ludzi żyje w ogromnym pędzie, w pośpiechu, z domu do pracy, z pracy po zakupy... Mamy tyle obowiązków w ciągu dnia, że jak już jesteśmy w swoich domach, to często wieczorem bywamy wyczerpani, bez sił, niekiedy apatyczni duchowo. Każdy z nas w rozwoju życia duchowego doświadczył lub doświadcza pewnego rodzaju zniechęcenia. Czynników zewnętrznych może być wiele – bo za mało śpimy, za szybko żyjemy, przeżywamy ciągły stres w pracy duszpasterskiej, misyjnej, a może działamy w służbach wspólnoty i przestajemy odczuwać satysfakcję, przestajemy dostrzegać duchowe efekty naszej pracy dla Boga, niewidzialnej pracy dla Bożego Królestwa. Jeśli tak jest, to zatrzymajmy się przez chwilę i rozpocznijmy od nowa. Niech ten Tydzień Misyjny stanie się dla nas zachętą i umocnieniem w naszym duchowym pielgrzymowaniu. Rozpalmy na nowo w swoich sercach powołanie do służby misyjnej, modląc się i wspierając na różne sposoby dzieła misyjne, naszych kapłanów, misjonarzy i misjonarki oraz osoby świeckie. Zaangażujmy się, aby tegoroczne hasło „Idźcie i głoście” stało się źródłem głoszenia Dobrej Nowiny..

Liturgia dzisiejszej niedzieli koncentruje naszą uwagę na uczcie, jaką Bóg przygotowuje dla wszystkich ludzi. Jest to uczta mesjańska, na którą zaprosił nas Bóg dopiero w przyszłym świecie, wolnym od cierpień i śmierci. Zadatkiem i obrazem tej uczty jest Eucharystia, na którą jesteśmy zapraszani codziennie, a szczególnie w każdą niedzielę i święto nakazane. Przyjęcie tego zaproszenia jest dowodem nie tylko naszej kultury, naszego dobrego wychowania, ale jest świadectwem wyboru dokonanego w naszym życiu – wyboru Boga i Jego nieskończonej miłości do nas.

KOMUNIKAT SEKRETARIATU KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W SPRAWIE INICJATYWY RÓŻANIEC DO GRANIC
Dobiega końca jubileuszowy rok objawień w Fatimie.
Sto lat temu Maryja przekazała trojgu portugalskich dzieci orędzie ocalenia: nawracajcie się, wynagradzajcie za grzechy przeciw mojemu Niepokalanemu Sercu i odmawiajcie różaniec.
Szczególną sposobnością do realizowania tego wezwania jest ogólnopolska inicjatywa Różaniec do granic. Jej celem jest podjęcie ogólnopolskiej modlitwy różańcowej przez osoby zebrane wzdłuż granic naszego kraju, w intencji Polski i całego świata.
Przedsięwzięcie będzie miało miejsce 7 października tego roku, w pierwszą sobotę miesiąca, w święto Matki Bożej Różańcowej i na zakończenie obchodów 100. rocznicy objawień fatimskich, kiedy to – zebrani – na granicach naszej Ojczyzny, o jednej godzinie odmówimy cztery części różańca.
Prosimy wszystkich wiernych, aby licznie włączyli się w tę inicjatywę. Módlmy się wspólnie duchowni, osoby życia konsekrowanego i wierni świeccy, dorośli, młodzież i dzieci.
Niech w modlitwę różańcową włączą się również ci, którzy nie będą mogli udać się nad granice Polski. Rodziny niech modlą się w swoich domach, chorzy w szpitalach, a wspólnoty parafialne w swoich kościołach. Prosimy duszpasterzy, aby w tym dniu przeżywali w parafiach bardziej uroczyście nabożeństwo różańcowe, korzystając z pomocy duszpasterskich przygotowanych przez Komisję ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
Szczegółowe informacje na temat wydarzenia można znaleźć na stronie internetowej www.rozaniecdogranic.pl oraz na plakatach i ulotkach, dostarczonych do parafii.
Zarządzenie:

Wprowadzenie do liturgii

Szukamy Pana, więc przychodzimy na Mszę Świętą, czyli tam, gdzie jest obecny w swoim Słowie i Chlebie Eucharystycznym. Miejmy dziś otwarte serca na Jego obecność, byśmy w pełni mogli doznać Jego łaski. Dlatego na początku módlmy się by zabrał wszystko, co nas od tej łaski oddala.

Wprowadzenie do liturgii

Dziś Jezus będzie nas uczył przebaczenia. Tak bardzo potrzebujemy miłosierdzia wobec siebie nawzajem, w naszym życiu rodzinnym i społecznym. Właśnie w czasie Eucharystii mamy okazję, by nabrać sił do odpuszczenia sobie nawzajem tego, co sobie zawiniliśmy.

Wprowadzenie do liturgii
Dziś przynieśliśmy do kościoła najpiękniejsze cząstki plo¬nów, jakie wydała ziemia otoczona naszymi staraniami. Zgodnie z odwiecz¬nym zwyczajem ofiarujemy je Bogu, bo On jest ich właścicielem. Dziękujemy Mu za to, co dla nas stworzył, i chcemy się pochwalić, że nie zmarnowaliśmy talentów, żyznej ziemi, przy sprzyjającej pogodzie.. Tu, przy ołtarzu, owoce trudu rolnika zostają uświęcone, chleb i wino stają się eucharystycznymi znakami obecności Chrystusa. Zespoleni z Chrystusem podziękujmy Ojcu Niebieskiemu za tegoroczne plo¬ny i prośmy, aby nikomu nie brakowało chleba i dóbr duchowych

Wprowadzenie do liturgii
Bóg pragnie, abyśmy byli ludźmi prawdy. Być człowiekiem prawdy oznacza nie tylko stronić od kłamstwa, lecz także ujmować rzeczy, świat, relacje takimi, jakimi one są naprawdę. Dzisiejsza liturgia słowa zachęca nas do pójścia za Chrystusem, do podjęcia wymagań związanych z tą drogą. Czyni to, ukazując realizm kon¬sekwencji, jakich doświadcza każdy wiemy podążający za Jezu-sem i pragnący być Jego uczniem. Odnówmy dzisiaj w sobie decy¬zję o pójściu za Zbawicielem. Uczyńmy to wspólnie podczas dzisiejszej Eucharystii

Wprowadzenie do liturgii
W ostatnią niedzielę wakacji spotykamy się na Eucharystii, dziękujemy więc za czas wypoczynku i radości dzieci i młodzieży. Jesteśmy tu, bo uważamy Jezusa za naszego Pana i nie robimy sobie urlopu od relacji z Nim. Dziękujemy Mu za to, że jest blisko nas i w każdej Mszy św. przychodzi do nas.

Wprowadzenie do liturgii
„Moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić” słyszymy dziś w pierwszym czytaniu. Rozpoczynamy Eucharystię, która pozwala nam doświadczać zbawienia w naszym życiu. Otwórzmy nasze serca na to, co Pan będzie chciał nam dziś w niej objawić.

XIX Niedziela Zwykła, 13 sierpnia 2017

Wprowadzenie do liturgii
Usłyszymy w dzisiejszej Ewangelii, jak Jezus mówi do św. Piotra: „Przyjdź”. My także, usłyszeliśmy jego zaproszenie, dlatego tu jesteśmy. Dziękujmy Panu za naszą wspólnotę i prośmy, by chronił nas każdego dnia.

Wprowadzenie do liturgii
„Dobrze, że tu jesteśmy”, bo Kościół to miejsce, gdzie możemy spotkać żywego Boga, ale też w którym sami możemy się przemieniać. Dziękujemy dziś Chrystusowi, za to, że pokazał nam, że jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem i prośmy o jego przemieniającą moc w naszym życiu.

Wprowadzenie do liturgii
Przychodząc dzisiaj do Boga staniemy obok Salomona, który zamiast modlić się o bogactwo i długie życie woła do Boga o mądrość i rozsądek pokazując w ten sposób co jest dla niego ważne. Święty Paweł w Liście do Rzymian mówi, że miłość Boga pozwala z Nim współdziałać we wszystkim. Ewangelia natomiast zaprasza do poszukiwania prawdziwego skarbu, za który warto życie dać. Otwórzmy serca na słowo Boże.

Wprowadzenie do liturgii
W różnej kondycji duchowej przychodzimy NA Mszę Świętą. Może ktoś z nas nie czuje potrzeby modlitwy, może komuś wydaje się, że nie umie się modlić, może ktoś jest formalny w relacji z Bogiem. Może jest nam trudno się skupić i sformułować słowa modlitwy. Pocieszające są zatem słowa Św. Pawła, które usłyszymy w II czytaniu: „Duch Święty przychodzi z pomoca naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami”.

Wprowadzenie do liturgii
Dobrze, że tu jesteśmy i możemy tworzyć wakacyjną wspólnotę Kościoła zgromadzoną przy Chrystusie. Jesteśmy tu, aby słuchać Bożego Słowa, dziękować Bogu, a także nabrać siły do dobrego życia. To słowo, którego słuchamy każdej niedzieli, jest jak ziarno, które Bóg rzuca w glebę naszego serca, byśmy stali się choć trochę lepsi. Usłyszymy właśnie tę znaną nam Ewangelię o siewcy i naszych sercach, które są glebą, na którą Bóg cierpliwie wysiewa ziarno Swojego słowa. Mówi do nas, bardzo kreatywnie, na wiele sposobów.

Bóg mówi do nas nieustannie. Czyni to przez świat stworzony, przez powołanych ludzi, modlitwę, słowo Boże zawarte w objawieniu, przez litugię i sakramenty. Nie do wszystkich jednak dociera prawda o Bogu. Jezus Chrystus w dzisiejszej ewangelii modli się: „Wysławiam Cię, Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” Trzeba zawierzyć siebie Chrystusowi oraz trwać w pokorze, aby uroszczenia ludzkiego umysłu nie utrudniały nam poznania Bożej prawdy. W ciszy serca stańmy przed ołtarzem Zbawiciela, przepraszając za wszelkie grzechy i niedoskonałości.

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Naśladowanie Chrystusa wymaga bezwzględnego przylgnięcia do Boga i otwartości wobec drugiego człowieka. Chrześcijanin powinien być stanowczy w wyborze Boga, bo jeśli Bóg znajdzie się w jego życiu na pierwszym miejscu, to także wszystko inne będzie na właściwym miejscu. W tej prawdzie winien dostrzec też drugiego człowieka w jego potrzebach, wyrażając to między innymi w otwartości i gościnności

Wprowadzenie do Mszy Świętej
Liturgia słowa zapewnia nas, że Bóg troszczy się o tych, którzy Mu bezgranicznie ufają. Przekonał się o tym Jeremiasz. Miał wielu wrogów, ale nie załamał się w wierze i ufności, za co Bóg hojnie go wynagrodził. W podobnym tonie wypowiedziana została zachęta do wierności przez Jezusa, który nie krył przed Apostołami, że czekają ich prześladowania. Nie krył także, że za wierność do końca, czeka ich nagroda, którą jest sam Bóg.

I Niedziela zwykła, 18.06.2017 R.
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Jezus z Nazaretu widział wokół siebie zwłaszcza ludzi przygnębionych, smutnych i odrzuconych, jak owce niemające pasterza. Dlatego wybiera apostołów, aby pomagali Mu skutecznie rozdzielać nadzieję. Dzisiaj także nie brakuje takich ludzi. Bóg kocha ich i pragnie leczyć ich dusze ze smutku i słabości. Nadal potrzebuje pomocników. Potrzebuje każdego z nas, abyśmy stawali się apostołami tam, gdzie mieszakmy i żyjemy.

UROCZYSTOŚĆ TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ, 11.06.2017 R.
Wprowadzenie do Mszy Świętej
Gromadząc się na dzisiejszej Eucharystii, chcemy w sposób szczególny uczcić Najświętszą Trójcę. Wiara w Trójjedynego Boga jest dogmatem wiary katolickiej, jest fundamentalną prawdą Kościoła. Wielbimy Boga za dar życia, Syna za dar zbawienia i Ducha za dar uświęcenia. Objawienie „tajemnicy Bożego życia" jest dla nas darem i zobowiązaniem. Powinniśmy „uznać wieczną chwałę Trójcy oraz uwielbić jedność osób Bożych w potędze ich działania". Przeprośmy dobrego Boga za to, że nie zawsze w naszym życiu głosimy chwałę Trójcy Przenajświętszej.

Wprowadzenie do liturgii
Zesłanie Ducha Świętego przypada 50 dni po zmartwychwstaniu Jezusa i kończy okres wielkanocny. Liturgia ukazuje nam różne dary związane z obecnością Ducha Świętego w naszym życiu. Podstawowym jest dar pokoju, jedności i pojednania. Zwróćmy na to uwagę w naszych wzajemnych relacjach z domownikami, jak i z tymi, z którymi się spotykamy. Nieustannie jesteśmy poddawani działaniu Ducha Świętego. Bez Niego – jak naucza św. Paweł Apostoł – nie jesteśmy w stanie powiedzieć „Panem jest Jezus”.

Wprowadzenie do liturgii
Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa Kościół świętuje Wniebowstąpienie Pańskie. Dzieje Apostolskie podają, że obłok zabrał Jezusa sprzed oczu apostołów, ale obłok jest znakiem, że Jezus pozostał pośród nas w sakramentalnych obrzędach. Obłok prowadził naród wybrany przez pustynię do ziemi obiecanej. Dzisiaj Jezus zaprasza nas także do wędrówki – do nieba, które jest naszym przeznaczeniem. Obłokiem, znakiem tego wędrowania jest miłość. A tam gdzie jest miłość, tam jest Bóg. A gdzie jest Bóg, tam jest też niebo. Prośmy podczas Eaucharystii o łaskę nieustannego odnawiania miłości w naszym codziennym wędrowaniu.